کنار رهبری بودن لزوماً به معنی ولایت پذیری نیست/ «شورای رهبری»؛ سخن ابوموسی اشعری ها

به گزارش خبرگزاری بسیج در استان گلستان حجت الاسلام دکتر جواد امیرسلیمانی محقق و پژوهشگر تاریخ اسلام در همایش گفتمان انقلاب اسلامی در سپاه نینوا با برشمردن ارکان نفوذ اظهار کرد: نفوذ سه رکن دارد رکن اول جریان نفوذ کننده، رکن دوم جریانهای نفوذ شونده و رکن سوم واسطه ها یا کاتالیزورهای نفوذ.

سلیمانی ابراز داشت: در طول تاریخ مومنان توانسته اند جریان نفوذ کننده را بشناسند و خطر آن را نیز درک کردند و با آن مقابله کردند.

وی در تبیین چرایی عدم مقابله با نفوذ در برخی جریانات و در برخی مقاطع تاریخی،  وجود واسطه های نفوذ و اعتماد به آنها را عنوان کرد و گفت: وقتی با جریانهایی که سوابق خوبی در ذهن مردم ایجاد کرده اند روبرو میشویم نمی توان باور کرد که این جریان ها منحرف شده اند.

حجت الاسلام سلیمانی اذعان کرد: گذاره های تاریخی نشان داده کسانی که سوابق انقلابی خوبی داشته داشته و بعد منحرف شده اند توانسته اند جمعیت زیادی را منحرف کنند.

این محقق تاریخ اسلام در ادامه با اشاره به روش امیرالمونین و رهبری گفت: از بیانات امیرالمومنین و سیره رهبر انقلاب که مبتنی بر سخنان امیرالمومنین است ر این طور استنباط میشود که بصیرت سه لایه دارد؛ لایه اول تشخیص کسانی است که با ولایت زاویه گرفته اند؛ لایه دوم طبقه بندی این افراد و سوم چگونگی برخورد با هر طبقه است.

وی اضافه کرد: چون جریان واسطه نفوذ در نظام اسلامی جایگاه و موقعیت دارند، مقابله با این افراد گاهی یک دهه یا چندین دهه طول می کشد که با عنصر بصیرت بتوان از آنان عبور کرد.

سلیمانی همچنین گفت: عده ای بیماری میل به انحراف در دلشان تشدید شده است در حالیکه در زمان امام (ره) اینطور نبودند؛ ادعا می کنند ولایت فقیه و نظام را قبول دارند اما بعد از اینکه رای نمی آورند می گویند تقلب شده و شبهه افکنی می کنند و بیان می دارند چه کسی گفته است نظام مبتنی بر ولایت فقیه درست است و حتی کار به جایی میرسد که شعار مرگ بر آمریکا را زیر سوال می برند و حق را باطل و باطل را حق جلوه می دهند.

عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی امام خمینی خاطر نشان کرد: اینکه بعضی ها کنار رهبری هستند لزوما به معنای این نیست که رهبری را قبول دارند.

وی با اشاره به جریان نفوذ در زمان امام علی (ع) گفت : جریان نفوذ یک جریان زر سالار بر انداز بود که در زمان امام علی هیچ اعتقادی به معاد نداشت و دنبال ساقط کردن حکومت اسلامی بود و زیاده خواه نیز بودند.

وی واسطه های نفوذ را شامل جریان تجدید نظر طلب و جریان صدارت طلب فتنه گر و جریان اعتزال و جریان متحجر آشوب گر بیان کرد و در تبیین ویژگیهای جریان تجدید نظر طلب گفت: این جریان امروز هم در حکومت دارای پست هستند و راهبردهایشان تئوریزه کردن اسلام منهای ولایت، قداست زدایی از اهل بیت، تعامل همراه با تساهل با جریان نفوذ، تواضع زبانی در برابر اهل بیت، تسخیر قدرت به بهانه مصلحت و ترویج بدعت ها برای تحریف پیامبر و امام و ولی فقیه است.

سلیمانی بیان کرد: این جریان به دنبال تئوریزه کردن اسلام منهای ولایت هستند و اعلام میدارند که چرا هر چه ولی فقیه گفت درست است؛ رهبری باید شورایی باشد. امثال ابو موسی ها هم این حرف ها را بیان می کردند تا بگویند حرف امام علی و حرف ولی فقیه حکم خدا نیست.

وی در بیان معنای تعامل همراه با تساهل با جریان نفوذ گفت: یعنی معتقد بودند که بنی امیه مثل سایر دشمنان هستند و میتوان با آنها تعامل داشت که برخی از دولتمردان ما نیز امروز چنین معامله ای با امریکا و 5+1 می کنند.

عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی امام خمینی با اشاره به شیوه برخورد اهل بیت با این جریان اذعان کرد: فریاد صریح حضرت زهرا، در کنار سکوت اعتراض آمیز حضرت علی باعث ممانعت از مشروعیت یافتن این جریان در تاریخ و ممانعت از محو اسلام مبتنی بر ولایت در تاریخ شد.

وی یکی دیگر از جریانهای نفوذ را جریان صدارت طلب فتنه گر عنوان کرد و اظهار نمود: سران این جریان طلحه و زبیر بودند و راهبرد آنها پیوند با جریان زر سالار بود.

حجت الاسلام سلیمانی نقش جریان صدارت طلب فتنه گر را در نفوذ، مشروعیت بخشی به همکاری و پیوند با امویان، متهم کردن رهروان بابصیرت امیرمونان به قتل عثمان و ابطال مشروعیت حکومت امیر المومنین بیان کرد و گفت: شیوه مقابله با این جریان این است که آرام آرام افراد را از دسیسه های امریکا جدا کرد و نگذاشت با پیوند خوردن میان برخی افراد با دشمن، جامعه فریب بخورد؛ یعنی با کاری که برخی آقا زاده ها در برقراری این پیوند انجام میدهند، مقابله کرد.

وی در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به جریان اعتزال ویژگیهای این جریان را اینگونه بیان کرد: این جریان در صدد مشروعیت بخشی ارتباط با معارضان اهل بیت، تحریف سخن رسول خدا، اعتدال نمایی، جهاد گریزی به بهانه حرمت جنگ، ترویج تز نه علی و نه معاویه، قداست زدایی از ولایت، نامشروع خواندن حکومت علوی، تاسیس خط میانه بین ولایت و دشمنان ولایت.