پارک ملی گلستان در 30 کیلومتری شرق مرکز شهرستان گالیکش و در منتهی‌الیه حوزه استحفاظی استان گلستان (به سمت خراسان شمالی) قرار دارد.
به گزارش خبرگزاری بسیج گلستان ،پارک ملی گلستان در 30 کیلومتری شرق مرکز شهرستان گالیکش و در
منتهی‌الیه حوزه استحفاظی استان گلستان (به سمت خراسان شمالی) قرار دارد.
این پارک نخستین پارکی است که در ایران عنوان پارک ملی را به خود اختصاص
داد. این پارک تا قبل از سال 1336 از شکارگاه‌های شناخته‌شده و پرآوازه
کشور محسوب می‌شد و به جنگل گلستان مشهور بودو در مرداد سال 1336 به نام منطقه حفاظت‌شده ˈ آلمه وایشکیˈ تحت حفاظت
و حمایت کانون شکار ایران قرار گرفت. پارک ملی گلستان که با وسعت 91 هزار و
895 هکتار تحت حفاظت قرارگرفته در سال 1354 به‌عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره
انتخاب و به پروژه شماره 8 برنامه انسان و کره مسکون (MAB) یونسکو اهداء شد
و تاکنون نیز جایگاه خود را در خانواده ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره جهان حفظ
کرده است این پارک در شرق استان گلستان و در حدفاصل استان‌های گلستان و
خراسان شمالی قرار دارد که مدیریت آن در اختیار شهرستان گالیکش است. پارک
ملی گلستان پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است که 1362 گونه گیاهی که
یک‌پنجم فلور گیاهی ایران را شامل می‌شود. همچنین تاکنون 69 گونه پستاندار،
149 گونه پرنده، سه گونه دوزیست و 24 گونه از خزندگان در این پارک
شناسایی‌شده‌اند که نشان از اهمیت حیاتی این پارک دارد. این پارک شامل
دره‌ها و چشم اندازهای متنوع، منابع آبی متعدد نظیر رودخانه‌ها، نهرها و
چشمه‌ها و آبشارها است و از تنوع زیستی و ارزش‌های اکوتوریستی بالایی
برخوردار است اختلاف ارتفاع در پارک حدود دو هزار متر است كه این مسئله
تنوع زیستگاه‌ها و ریزبوم‌های متعددی را در پارک ایجاد كرده است. در این
پارک رودخانه‌های متعددی جریان دارد و بیش از 21 دهنه چشمه در آن
شناسایی‌شده است كه مهم‌ترین آن‌ها رودخانه مادرسو، زاو، قرتو، چشمه‌های
گلشن، گلستان، جانو، سردارخانه، دوشان، آق سو، كركولی است. آبشار آق سو و
آبشار جنگل گلستان با ارتفاع 70 متر و آب دهی 30 لیتر بر ثانیه از آبشارهای
معروف این پارک هستند و از مهم‌ترین کوه‌ها و دره‌های این بوستان می‌توان
به ارتفاعات قره قون، تنگه گل، شاخا، یكه قدم، آلمه، قره قاشلی، قوفی قورچی
و دره‌های آلمه، آنسر، قرغون، آق سو، آلی دالی، آدنس، جمشیدآباد، قزقلعه،
آلوباغ و خشک است پارک ملی گلستان بین دو حوزه نیمه نم پسند و نیمه
خشکی‌پسند قرار دارد و به‌تدریج درحرکت به‌طرف شرق، سیمای طبیعی آن به حالت
استپیک تغییر پیدا می‌کند، به همین جهت عناصر گیاهی نواحی سه‌گانهٔ فوق را
می‌توان در پارك مشاهده كرد. تنوع و رنگارنگی گیاهان در پارک ملی گلستان
چنان مناظر زیبایی را به وجود آورده است كه نظیر آن را در کمتر نقطه‌ای از
كشور می‌توان یافت. 69 گونه پستاندار در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده‌اند.
پلنگ و خرس قهوه‌ای از گوشت‌خواران بزرگ پارک ملی هستند. سمور جنگلی از
گوشت‌خوارانی است كه احتمالاً فقط در پارک ملی گلستان زندگی می‌کند و بر
ارزش ژنتیكی پارک افزوده است. این منطقه از بهترین زیستگاه‌های گوسفند وحشی
اوریال بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین زیرگونهٔ گوسفند وحشی ایران است و یكی از
خالص‌ترین جمعیت‌های قوچ و میش اوریال را در خود جای‌داده است. 149 گونه
پرنده در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده است كه از این تعداد، 48 نوع در فصل
بهار و تابستان در منطقه مشاهده می‌شود و 62 گونه بومی پارک ملی هستند.
بیشترین وسعت پارک ملی گلستان در استان گلستان، حدود 34 درصد آن در استان
خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در استان سمنان قرار دارد. جاده ترانزیتی و
بین‌المللی تهران به مشهد مقدس نیز از وسط این پارک ملی عبور می‌کند.
انتهای خبر/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
