او فرزند بلافصل امام جواد (ع) است، شخصیتی که در حدود 40 سالگی به قم هجرت کرد و در همین شهر هم به ملکوت پر کشید و به خاک سپرده شد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، بیست و دومین روز از ربیع الثانی، سالروز ارتحال یکی از امامزادگان واجب التعظیم مدفون در قم است؛ شخصیتی که مراجع و بزرگانی مانند مرحوم آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، سید عبدالله کشمیری، سید شهاب الدین مرعشی نجفی و شیخ محمدتقی بهجت (ره)، بارها به زیارتش مشرف شده و از نور وجودی‌اش بهره گرفته‌اند و البته علما و مراجع حاضر هم نسبت به این امامزاده نورانی، توجه ویژه‌ای دارند.
حضرت ابواحمد موسی مبرقع (ع)، فرزند امام محمد بن علی الجواد (ع) و برادر تنی امام هادی (ع) است که حدود هشت تا 10 سال، کوچک‌تر از این امام بزرگوار است، شخصیتی که بزرگان شیعه، احترام خاصی برای او قائل هستند و بزرگان روایی ما مانند ثقه الاسلام کلینی، شیخ طوسی، شیخ صدوق، شیخ مفید و علامه مجلسی، روایات متعددی را از طریق او نقل کرده‌اند.
او در حدود سال 214 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد و دومین فرزند امام محمدتقی (ع) به شمار می‌رود.
دوران کودکی خود را در شهر مدینه و در دامان مادری پاک و باتقوا یعنی حضرت سمانه (س) و البته در سایه سار پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و برادر بزرگوارش امام هادی (ع) سپری کرد.
او تنها 6 سال داشت که حاکم عباسی، پدرش را به بغدا فرا خواند و وی را در فراق او نشاند.
موسی در چنین شرایطی، با تحصیل علوم دینی و احکام شریعت از برادر ارجمندش امام هادی (ع) به کمالات بالایی دست یافت، تا آنجا که مردم، وی را به عنوان شخصیتی برجسته در علم و تقوا می‌شناختند و مسائل دینی خود را از وی می‌پرسیدند، اما ولایت پذیری او و احترامش به برادر بزرگتر هم، چنان بود که بدون اجازه امام هادی (ع)، به مسائل مهم پاسخ نمی‌داد و مردم را به آن حضرت ارجاع می‌داد.
نقل است که وی، دارای سیمایی ملکوتی، رویی دلگشا، شمایل و صورت زیبا و البته رفتار ملیح بود که به همین دلیل، او را به لقب یوسف صدیق می‌شناختند. همین امر سبب می‌شد تا آن امامزاده محترم، در هنگام عبور و مرور در معابر، برقع و نقابی بر روی خود بکشد.
به همین دلیل است که ایشان را به نام حضرت "موسی مُبرقع"، یعنی شخصی که از بُرقَع استفاده می‌کند و نقاب بر خود افکنده است می‌شناسند و او را با این لقب می‌خوانند.
آنگونه که تاریخ ثبت کرده است، فرزندان و نسل موسی مبرقع هم، از زیبایی فراوان و طلعت نورانی او به ارث برده بودند و به همین دلیل، آنان نیز بر روی خود برقع می‌کشیدند تا هم سبب مزاحمت برای مردم نباشند و هم خودشان، از گزند برخی نگاه‌ها در امان بمانند.
نقل است که وقتی یکی از خاندان موسی مبرقع از منزل خارج می‌شد، راه بند می‌آمد و بسیاری از مردم و بازاریان، دست از تجارت و کسب و کار بر می‌داشتند و با سلام و صلوات بر حضرت رسول اعظم (ص)، برای تماشای فرزند گرامی حضرت جواد (ع) از یکدیگر سبقت می‌گرفتند.
اما از نوشته‌های موجود در وصیت نامه امام محمد بن علی الجواد (ع) – که در برخی اسناد تاریخی به آن اشاره شده است - بر می‌آید که نخستین و بزرگترین فرزند آن امام همام، حضرت اباالحسن علی بن محمد الهادی (ع) است و امام محمدتقی (ع)، ایشان را به عنوان وصیّ و جانشین خود از سوی خداوند منصوب فرمود و این در حالی بود که در آن زمان، موسی مبرقع هنوز به سن بلوغ نرسیده بود.
بر اساس نقل تاریخ، موسی مبرقع تا حدود سن 30 سالگی در زادگاهش مدینه می زیست و مورد امر امام معصوم زمان خود، یعنی امام هادی (ع) بود و با کمال اطاعت و فرمانبری از سوی ایشان، مسافرت‌هایی برای تبلیغ به شهرهای مختلف می‌کرد و امور محوّله را به انجام می‌رساند.
در حدود همین سال است که موسی مبرقع (ع) به فراخوان متوکل عباسی، از مدینه به بغداد خوانده می‌شود.
پس از چند سال، مرگ متوکل عباسی، شرایطی را فراهم می‌کند تا موسی مبرقع از بغداد خارج شود و راه کوفه را در پیش گیرد.
نقل تاریخ تأیید می‌کند که موسی مبرقع در حدود سن 40 سالگی تصمیم می‌گیرد تا به قم هجرت کند و در این شهر اقامت گزیند. اینگونه است که او به همراه جمعی از اهل بیت (ع) به قم می‌آید تا این مسافرت مبارک، زمینه را برای حضور برخی دیگر از فرزندان امام موسی بن جعفر (ع) هم به قم فراهم کند.
او را نخستین کسی از سادات رضوی می‌دانند که از کوفه به قم هجرت کرد و تا پایان عمر در این شهر ماند و البته در طول اقامت در قم، به برخی دیگر از شهرها مانند کاشان هم رفت و آمد داشت.
همانگونه که اشاره شد، این هجرت مهم، زمینه را برای حضور برخی دیگر از خاندان اهل بیت (ع) در قم مهیا کرد که از آن جمله می‌توان به هجرت برخی از خواهران موسی مبرقع (ع) مانند زینب (س)، ام محمد (س) و میمونه (س) به قم اشاره کرد، شخصیت‌هایی که همگی پیش از موسی مبرقع رحلت کردند و در جوار مرقد منوّر حضرت فاطمه معصومه (س)، برخی در داخل ضریح فعلی و برخی در خارج از آن، دفن شدند.
تاریخ نقل می‌کند که موسی مبرقع (ع) در هشت روز مانده به پایان ماه ربیع الثانی سال 296 هجری قمری و در حدود 82 سالگی، در خانه‌اش در قم به ملکوت اعلی پیوست و پس از اقامه نماز بر پیکرش توسط امیر قم (شخصی به نام عباس بن عمرو غنوی)، در همان جا به خاک سپرده شد.
این منطقه قم در قدیم به نام محله موسویان شناخته می‌شد و پس از دفن موسی مبرقع (ع)، برخی دیگر از امامزادگان و از جمله برخی از نوادگان امام زین العابدین (ع) مانند امامزاده زید (ع)، برخی از نوادگان امام موسی کاظم (ع) مانند نوه حضرت احمد بن موسی (شاهچراغ) به نام احمد بن محمد بن احمد بن موسی (ع) و همچنین برخی از فرزندان و نوادگان موسی مبرقع (ع) در کنار او به خاک سپرده شدند تا نام این محله، به محله چهل اختران – محله ای که حداقل 40 اختر و ستاره تابناک آسمان ولایت و امامت در آن دفن هستند – مشهور شود. نباید از یاد برد که سادات برقعی، رضوی، ابن الرّضایی، تقوی، نقوی و همچنین بسیاری از سادات هند و پاکستان، از نسل او هستند و نسبشان به این امامزاده گرامی می‌رسد.
یکی از توفیقات جناب موسی مبرقع (ع) و خواهر بزرگوارش زینب (س)، در ایام اقامتشان در قم، ساختن گنبد و بارگاه برای حضرت کریمه اهل بیت فاطمه معصومه (س) بوده است.
اینچنین است که امروز و امشب، آیین غبارروبی و عطرافشانی مزار او در خیابان شهید جواد دل آذر (ره) و همچنین مراسم سوگواری شب سالگرد ارتحال او با حضور علما و فضلای حوزه علمیه قم و البته با حضور مردم ولایتمدار این شهر برگزار می‌شود تا مردم شریف قم، سیره و سنت عالمان دینی را در تعظیم این امامزادگان واجب التعظیم تداوم بخشند و آن را برای نسل‌های بعدی هم به یادگار بگذارند.
سعید اسراءمنش
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
