علی سامانلو در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری بسیج در قم، خاطره ای از پدر شهیدش نقل کرد و گفت: همیشه پنج شنبه ها با پدرم گلزار شهدا بر سر مزار پدر بزرگم(شهید سید محمد) می رفتیم؛ پدرم بالای سر پدربزرگم می نشست و دعا و قرآن میخواند.گاهی هم خیره می شد و به نوشته های رو قبر نگاه می کرد انگار تو دلش با بابا بزرگم حرف می زد.
وی ادامه داد: همیشه مامان ساداتم رو دوست داشت و می گفت: مامانتون سیده؛ احترامش خیلی واجبه، تازه دختر شهید بزرگواری هم هست؛ بابام کل گلزار رو زیر رو می کرد حتی اگه مرده جدیدی هم می آوردن می فهمید و می رفت ببینه کی بوده؛ توی گلزار عکس شهدایی که به در و دیوار زده بودند رو با دقت نگاه می کرد اگه دوتا فامیلی مشابه می دید ذوق می کرد و می گفت علی جان کاش اسم من و تو هم این طوری بشه؛ بابا، آرزومه هم من شهید بشم، هم تو و داداشت.
بعد عکس من و تو رو با هم می زنن. بابام به آرزوش رسید حالا نوبت منه......
بابا سعید من میدونم که هیچکی تو دنیا نمیمونه منم دوست دارم هر وقت زمان جدایی من از این دنیا بود تو راه خدا کشته بشم(یعنی به شهادت برسم).
