چند سالی است شبکه های اجتماعی (فیسبوک، واتس آپ، وایبر، لاین، تانگو و..) در دهکده جهانی به گونه ای دیگر درخشیده اند و افراد بسیاری را از اقصی نقاط جهان، ترغیب به عضویت کرده اند.
خبرگزاری بسیج کرمانشاه؛
سال ها باید به انتظار می ایستاد و فرسنگ ها باید می پیمود تا پیامی در ذهن مخاطب کارگر باشد؛ ولی امروز این امر فقط به درازای چند ثانیه انجام می گیرد.
شاید اگر فضای مجازی این همه قدری زودتر در دسترس بود، آرزوی پیر جماران که آن زمان از کنعانیان، قیام می طلبید، به این دیری مستجاب نمی شد! و شاید پیام انقلاب ما پیشتر و بیشتر از این مرزها را می پیمود!
شبکه های اجتماعی امروز جای رسانه های سنتی را گرفته اند و نقش کلیدی این رسانه های مجازی به عنوان مطبوعات جوانان در جامعه مورد توجه قرار گرفته است.
شبکه های اجتماعی با آزادی عمل و اختیاراتی که در عالم مجازی در اختیار جوانان قرار می دهند مورد استقبال آنان قرار می گیرند و لذا کاربران هنگام ورود به این شبکه ها باید دقت بیشتری داشته باشند.
پنهان نگه داشتن هویت افراد در فضای مجازی و امکان گمنامی آنان امتیازی است که جامعه شناسان آن را مانند دوران روستانشینی و شهرنشینی تعبیر می کنند، در شهرهای بزرگ افراد به نحوی گمنام هستند که می توانند از برخی هنجارها و کنترل های اجتماعی فرار کنند.
در فضای مجازی نیز این مورد شدت یافته و کاربران در گمنامی به سر می برند که البته این یکی دیگر از جذابیت های شبکه های اجتماعی برای جوانان است.
به علت استقبال جوانان از این گمنامی در فضای مجازی شاید بتوان گفت که کاربر جوان دنیای مجازی، آنچه را که در فضای فیزیکی نمی تواند به راحتی بیان کند و از نشان دادن و ابراز علاقه خود پرهیز می کند را بروز داده و اندیشه و نظر خود را حتی پس از ابراز نیز اعمال می نماید.
با وجود تأثیر شگرفی که شبکه های اجتماعی ـ سایبری روی مسایل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی منطقه ای یا جهانی می گذارند، نباید از آسیب های این گونه شبکه ها نیز غافل بود؛ به بیان دیگر، شبکه های اجتماعی، هم فرصت ساز هستند و هم چالش برانگیز.
اگر میزان ترافیک ورودی - خروجی به سرورهای سایت های شبکه های اجتماعی را ملاک بازدید قرار داد می توان دید بر مبنای آمار تولید شده الکسا (سایت معتبر رتبه بندی سایت ها و وبلاگ ها) در شبکه اجتماعی وایبر، کشورهای ایران اول، روسیه دوم، امریکا سوم، هند چهارم و برزیل پنجم است.
شبکه های اجتماعی مجازی به نوعی برای جوانان آزادی بیان را به دنبال می آورد به طوری که کاربر این فضا به راحتی، صدا، تصویر و کلام مورد علاقه خود را بارگذاری می کند.
این آزادی اظهار نظر تا جایی است که عقوبت هایی که در فضای فیزیکی احتمال دارد به وجود آید، در شبکه های اجتماعی ذهن کاربر را به خود مشغول نمی نماید.
جوانان حاضر در شبکه های مجازی در ظاهر نوعی برابری و هم افقی میان خود و افراد دیگر می یابند.
در دنیای واقعی وجود سلسله مراتب ها این برابری را از بین برده است، این در حالی است که در فضای مجازی جوانان فکر می کنند با هر سن، سال، سوار و سابقه دارای موضعی یکسان هستند.
این استقلال طلبی و عدالت جویی جوانان در این شبکه ها به ظاهر تامین می شود به طوریکه در این فضا کسی بر کسی مقدم نیست و همه در موضعی هم افق به برقراری ارتباط می پردازند.
در گذشته کاربر جوان خود را مصرف کننده محتوا می دانست در حالیکه در شبکه های اجتماعی که به سرعت رشد یافتند، کاربر خود تولید کننده محتواست و وقتی تصویر و نوشته ای را بارگذاری می کند در واقع امیال و اندیشه های خود را به منصه ظهور گذاشته و این حضور افراد به طور مستقل جذابیت دیگر شبکه های اجتماعی است.
اگر شبکه های اجتماعی به نحوی که اکنون مورد استفاده قرار می گیرند ادامه یابد و نسل برنامه ریز و مربی ما سواد رسانه ای خود را بالا نبرند؛ میان خانواده ها و جوانان شکافی ایجاد می شود که طی آن جوانی که امروز در دو جهان مجازی و واقعی زندگی می کند اگر چه نزد خانواده خود است اما از آن ها کیلومترها فاصله دارد.
سال ها باید به انتظار می ایستاد و فرسنگ ها باید می پیمود تا پیامی در ذهن مخاطب کارگر باشد؛ ولی امروز این امر فقط به درازای چند ثانیه انجام می گیرد.
شاید اگر فضای مجازی این همه قدری زودتر در دسترس بود، آرزوی پیر جماران که آن زمان از کنعانیان، قیام می طلبید، به این دیری مستجاب نمی شد! و شاید پیام انقلاب ما پیشتر و بیشتر از این مرزها را می پیمود!
شبکه های اجتماعی امروز جای رسانه های سنتی را گرفته اند و نقش کلیدی این رسانه های مجازی به عنوان مطبوعات جوانان در جامعه مورد توجه قرار گرفته است.
شبکه های اجتماعی با آزادی عمل و اختیاراتی که در عالم مجازی در اختیار جوانان قرار می دهند مورد استقبال آنان قرار می گیرند و لذا کاربران هنگام ورود به این شبکه ها باید دقت بیشتری داشته باشند.
پنهان نگه داشتن هویت افراد در فضای مجازی و امکان گمنامی آنان امتیازی است که جامعه شناسان آن را مانند دوران روستانشینی و شهرنشینی تعبیر می کنند، در شهرهای بزرگ افراد به نحوی گمنام هستند که می توانند از برخی هنجارها و کنترل های اجتماعی فرار کنند.
در فضای مجازی نیز این مورد شدت یافته و کاربران در گمنامی به سر می برند که البته این یکی دیگر از جذابیت های شبکه های اجتماعی برای جوانان است.
به علت استقبال جوانان از این گمنامی در فضای مجازی شاید بتوان گفت که کاربر جوان دنیای مجازی، آنچه را که در فضای فیزیکی نمی تواند به راحتی بیان کند و از نشان دادن و ابراز علاقه خود پرهیز می کند را بروز داده و اندیشه و نظر خود را حتی پس از ابراز نیز اعمال می نماید.
با وجود تأثیر شگرفی که شبکه های اجتماعی ـ سایبری روی مسایل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی منطقه ای یا جهانی می گذارند، نباید از آسیب های این گونه شبکه ها نیز غافل بود؛ به بیان دیگر، شبکه های اجتماعی، هم فرصت ساز هستند و هم چالش برانگیز.
اگر میزان ترافیک ورودی - خروجی به سرورهای سایت های شبکه های اجتماعی را ملاک بازدید قرار داد می توان دید بر مبنای آمار تولید شده الکسا (سایت معتبر رتبه بندی سایت ها و وبلاگ ها) در شبکه اجتماعی وایبر، کشورهای ایران اول، روسیه دوم، امریکا سوم، هند چهارم و برزیل پنجم است.
شبکه های اجتماعی مجازی به نوعی برای جوانان آزادی بیان را به دنبال می آورد به طوری که کاربر این فضا به راحتی، صدا، تصویر و کلام مورد علاقه خود را بارگذاری می کند.
این آزادی اظهار نظر تا جایی است که عقوبت هایی که در فضای فیزیکی احتمال دارد به وجود آید، در شبکه های اجتماعی ذهن کاربر را به خود مشغول نمی نماید.
جوانان حاضر در شبکه های مجازی در ظاهر نوعی برابری و هم افقی میان خود و افراد دیگر می یابند.
در دنیای واقعی وجود سلسله مراتب ها این برابری را از بین برده است، این در حالی است که در فضای مجازی جوانان فکر می کنند با هر سن، سال، سوار و سابقه دارای موضعی یکسان هستند.
این استقلال طلبی و عدالت جویی جوانان در این شبکه ها به ظاهر تامین می شود به طوریکه در این فضا کسی بر کسی مقدم نیست و همه در موضعی هم افق به برقراری ارتباط می پردازند.
در گذشته کاربر جوان خود را مصرف کننده محتوا می دانست در حالیکه در شبکه های اجتماعی که به سرعت رشد یافتند، کاربر خود تولید کننده محتواست و وقتی تصویر و نوشته ای را بارگذاری می کند در واقع امیال و اندیشه های خود را به منصه ظهور گذاشته و این حضور افراد به طور مستقل جذابیت دیگر شبکه های اجتماعی است.
اگر شبکه های اجتماعی به نحوی که اکنون مورد استفاده قرار می گیرند ادامه یابد و نسل برنامه ریز و مربی ما سواد رسانه ای خود را بالا نبرند؛ میان خانواده ها و جوانان شکافی ایجاد می شود که طی آن جوانی که امروز در دو جهان مجازی و واقعی زندگی می کند اگر چه نزد خانواده خود است اما از آن ها کیلومترها فاصله دارد.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
