وی ادامه داد: چند سال پیش به علت مشكل تنگی مری كه آقای سبزواری داشتند باید آمپولی می زدند كه دكتر آمپول را به رگ اشتباهی تزریق كرد و به علت همین اشتباه داشتند دستشان را از دست می دادند. دكترها برای جلوگیری از این اتفاق مجبور شدند از گردنشان آنیژو بگیرند و همان زمان به ما گفتند كه این آنیژو می‌تواند باعث بروز آلزایمر شود.
وی همچنین با تاكید بر این كه شرایط جسمانی و روحی حمید سبزواری به گونه‌ای است كه دیگر به سراغ كتاب و شعر نمی‌رود، عنوان كرد: البته برایم عجیب است كه ایشان در دیدار با مقام معظم رهبری در نیمه ماه رمضان توانست حضور پیدا كند و شعر كوتاهی بخواند. هر چند در طول راه چند بار فراموش كرد كه كجا می رود و فرزندم به او یادآوری می‌كرد.
همسر شاعر سرود «خمینی ای امام» در پایان از مردم كشورمان و دوست داران این شاعر متعهد و انقلابی خواست تا برای سلامتی‌اش دعا كنند.
حمید سبزواری متولد ۱۳۰۴ سبزوار است. وی ابتدا به شغل معلمی مشغول بود. بعد از حوادث مرداد ۳۲ از آموزش و پرورش اخراج و سپس كارمند بانك بازرگانی (بانك تجارت پس از انقلاب) در تهران شد و سپس به شاعری روی آورد. شعر سبزواری، به اعتقاد بسیاری شناسنامه زمانمند انقلاب است، زیرا كمتر حادثه یا رویدادی است كه انعكاسی از آن درشعر او نباشد. شاعر با حساسیت ویژه خویش، هر رویداد مهم تاریخ معاصرایران رابا گل واژه‌های شعرش درحافظه زمانه نقش كرده است تا آیندگان از یاد نبرند كه نسل گذشته در چه شرایط دشواری از آرمان‌ها و انقلابش دفاع كرده است.
از آثار او می‌توان به «سرود درد»، «سرود سپیده»، «سرودی دیگر، «تو عاشقانه سفر كن» و «بانگ جرس» اشاره كرد
