نوشتن از شهدا آرامم می کند/ پدران و مادران شهدا را در یابیم

به گزارش سرویس راهیان نور خبرگزاری بسیج،در این یادداشت آمده است:

 

نوشتن از وقایع مهم و خبر ساز وظیفه هر خبرنگار است و بعد از گذشت ده سال از روزهای نوشتن و تجربه های قلم فرسایی خود،وقتی به گذشته بر می گردم ،تنها گزارش هایی آرامم می کند که سعادت حضور در کنار خانواده های شهدا را داشتم.

 

 میان  صد ها گزارش از آسمان خراش نشین های بی درد و حاشیه نشین های محروم و در کنار هزاران خبر از افت و خیز سهام و سکه و بورس ،آنچه حالا برای من مانده است ،یک دفترخاطره از هم نشینی با خانواده های شهدا و به ویژه مادران آنهاست.

 

اعتراف می کنم هیچ چیز برای من با ارزش تر آن گزارش دو  صفحه ای نبو د که در وصف از خود گذشتگی های همسران جانبازان قطع نخاعی نوشتم و لبخندی شیرین بر لبانشان نشاندم  نبود.

هیچ گزارشی هنوز هم نتوانسته جای دست نوشته هایم  از سال های تنهایی مادرپیر تمام شهیدان، ننه علی را بگیرد. هنوز هم وقتی از تاثیر گذار ترین گزارش ها حرفی به میان می آید میان ده ها خبر و گزارش اجتماعی و حقوقی، یاد دیدارم با خانواده های چشم انتظار  و شهدا جاوید الاثر می افتم.

 

باز هم اعتراف می کنم سخت ترین اما دلنشین ترین گفت و گو هایم را در کنار پدر و مادر شهید جاوید الاثر داوود شعبانلو زادی گرفتم. زمانی که من از شهید خانواده می پرسیدم و مادر از پسری که قراراست این روزها برگردد حرف می زد. چقدر سخت است نوشتن زمانی که تو هم حیران و سرگردان این عشق مادر به فرزند می مانی و با خود می گویی نکند داوود این مادر برگشتنی است.

 

چگونه  سکوت کنم وقتی که سراغ پدر شهید حسین کاشکی رفتم  و مرا به کوچه برد  و جای خالی پسرش را نشان داد. پدری که هنوز هم به همه عکس 3 در 4 پسرش را می دهد و می گوید:«عکس حسین من است، اگر جایی دیدی ،بگو پدرت منتظر توست بیا!» عکسی که به تبرک از پدر شهید هنوز هم کنار من است.

 

اما سختی کار جایی است که زمان به ضرر ما پیش می رود. جمله ای که بارها مرتضی سرهنگی نویسنده حوزه ادبیات دفاع مقدس وچهره برگزیده هنر انقلاب به آن تاکید می کند.شاید هیچ زمان دیگری مثل این دهه برای خبرنگاران حوزه شهید و شهادت حساس نباشد. هر چند روز یکبار ،یک نفس از نفس های گرم و عزیز مادران و پدران شهدا خاموش و آنها آرام آرام از کنار ما دور می شوند و ما بهترین گواهان ، شاهدان و راویان خاطرات شهدا را از دست می دهیم و تردید نکنید که هیچ کس به اندازه مادران و پدران شهدا نمی توانند در ثبت زندگی نامه شهدا به ما کمک کنند. البته از همکاری های همسران و فرزندان و اعضای خانواده شهیدان هم نمی توان ساده گذشت اما پدر و مادر کسانی هستند که از کودکی با خصوصیات اخلاقی فرزندان شان زندگی کردند و بهتر از هر کسی از دل بستگی ها و دل دادگی های فرزندشان مطلع اند.

 

لحظه ها  را باید غنیمت شمرد و در ثانیه ها به سراغ این عزیزان رفت ،مبادا زمانی به سراغشان برویم که کاراز کار گذشته و آنها به دیدار ابدی فرزندشان رفته اند...

 منبع کوله بار

انتهای پیام/ق