به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، این روزها حال و هوای مازندران سرشار از عطر خوش 30 کبوتر پر و بال بسته‌ای است که با بال ایمان و رشادت و ایثار به آسمان پر گشودند و به سوی معبود خویش شتافتند و بر سر سفره او نشستند.
مردم استان مازندران در این روزها درصدد تدارک استقبال از پیکرهای پاک و مطهر شهدای غواص هستند که جانانه به قلب دشمن زدند تا امروز همه ما در آرامش و آسایش زندگی کنیم.
یکی از همرزمان شهدای گرانقدر غواص در شهرستان چالوس از حال و هوای بچه‌های غواص در شب‌های عملیات شناسایی صحبت می کرد.
شهرام کیاکجوری رزمنده غواص و جانباز 49 درصدی هشت سال دفاع مقدس با اشاره به اینکه از سال 61 تا 67 در جبهه‌های حق علیه باطل حضور داشتم، اظهار کرد: از سال 63 در لشکر 25 کربلای مازندران وارد غواصی شدم.
این همرزم شهدای غواص با بیان اینکه اول باید غواص را تعریف کرده و بدانند که غواص چه کسانی بودند، خاطر‌نشان کرد: نیروهای غواص از نیروهای زبده و شنا بلد بودند که برای این کار انتخاب می‌شدند، نیروهایی که بسیار شجاع بودند و از هیچ چیزی هراسی نداشتند.
کیاکجوری گفت: وقتی می‌خواستیم با لباس غواصی برای عملیات شناسایی وارد آب شویم، هم خودمان و هم فرماندهان به ما غواصان می‌گفتند که انتظار بازگشت نداشته باشید و این به آن علت بود که کار شناسایی نیروهای غواص بسیار سخت بود و هر لحظه امکان به اسارت در آمدن و شهادت وجود داشت.
وی با اشاره به اینکه عملیات شناسایی چندین‌ماه طول می‌کشید، اظهار کرد: هر شب قبل از رفتن به عملیات شناسایی، وصیت‌نامه‌های خود را می‌نوشتیم، دعای توسل و سپس به زمزمه آیه شریفه و مبارکه «وجعلنا من بین ایدیهم...» می‌پرداختیم و پس از آن برای شناسایی حرکت می‌کردیم و البته معجزه‌ها رخ می‌داد به طوری که نگهبانان عراقی حتی ما را نمی‌توانستند ببیند.
این جانباز 49 درصدی دوران دفاع مقدس افزود: ما غواصان قبل از آنکه به محل شناسایی دشمن برسیم با یکدیگر قرار می‌گذاشتیم که راس فلان ساعت در فلان نقطه حتما حاضر باشیم و با هم به عقب و نزد نیروهای خودی برگردیم و این موضوع برای ما خیلی اهمیت داشت چون اگر مورد شناسایی قرار می‌گرفتیم، قطعا به اسارت نیروی‌های بعثی در می‌آمدیم و کار برای همه سخت می‌شد.
وی با اشاره به اینکه نیروهای غواص از شط دجله و فرات به شط خون و شهادت می‌رسیدند، تصریح کرد: شرکت در مراسم تشییع پیکر پاک شهدای غواص، سعادت بسیار بزرگی است و هر کس در این تشییع باشکوه شرکت کرد، بداند که شهدای غواص او را به این مراسم دعوت کردند.
کیاکجوری یادآور شد: در یکی از همین عملیات‌های شناسایی که رفته بودیم، خودم و همرزمانم به مدت 24 ساعت در منطقه فاو به اسارت نیروهای عراقی درآمدیم که نیروهای لشکر علی‌ابن‌ابیطالب قم آمدند و ما را نجات دادند.
وی افزود: در این 24 ساعتی که در اسارت بودیم حتی یک قطره آب هم به ما ندادند و سعی داشتند تا از ما اعتراف بگیرند اما ایمان و اخلاص بالای بچه‌های غواص باعث شد هیچ‌کس یک‌کلمه هم حرفی نزنده است.
این رزمنده دفاع مقدس درباره نحوه به شهادت رسیدن نیروهای غواص گفت: دست و پای این غواصان را بستند و با دو بلوکی که هم به آنها بسته بودند به داخل آب انداختند و از طرفی نیز یک کابل برق را هم به خودروی دیزلی وصل و پس از جریان یافتن برق در آن، به داخل آب انداختند و در نهایت غواصان ما به درجه رفیع شهادت رسیدند.
کیاکجوری در پایان با بیان اینکه شش ماه در کنار همین بچه‌های غواص بودم اما حالا که آنها را کنار خود نمی‌بینم خیلی ناراحت هستم، گفت: سعادت نداشتم تا من هم با شهدای غواص بروم و از همین جا باید به همرزمان شهید خود بگویم شرمنده آنها هستم و من لایق نبودم تا به شهادت برسم و این‌گونه از قافله شهادت جا ماندم.
