شاید شاهرود تنها جایی در ایران باشد که روز پنجم محرم درآن جور دیگری تفسیر می شود و روز پنجم می شود نماد بصیرت عاشورایی قمر منیر بنی هاشم حضرت عباس(ع) در روز عاشورا
و حالا همه ساله قبله نمای قلب همه شاهرودی ها به سمت تکیه زنجیری ها متمایل می شود، تا این شورعباس گویان، مظهر عشق و دلدادگی مردم این خطه به بامعرفت ترین یار سیداشهداء یعنی ابالفضل العباس(ع) شود.
گویی این عزاداران می خواهند با زبان دل بگویند"کلنا عباسک یازینب" همه ی ما عباس توایم ای زینب...
طبق این آیین سنتی دستجات عزاداری از نقاط مختلف شهر در تکیه بازار جمع می شوند و یا عباس گویان اشک ماتم می ریزند و بر سر و سینه می زنند.
وقتی شور حسینی عباس گویان را در تکیه نظاره می کردم به ناگاه به یاد شهدای مدافع حرم بی بی زینب کبری(س) افتادم که این روزها با بذل جان، مدافع خیمه ی زینبی در سوریه شده اند.
با خود گفتم بی بی جان! اگراین عباس های تو در کربلا می بودند، دیگر نامحرمان از خدا بی خبر جرأت نزدیک شدن به حریمت را نمی کردند.
برخی نیز در این بین از خود بی خود می شده و غش می کردند، تا صحنه ی بی هوش شدن بچه ها در کربلا و چوبه ی محمل را یادآور شوند.
اما این مردم خوب می دانند که پیام یا عباس امروز آنان، تجدید بیعت با حسین زمان یعنی ولی فقیه می باشد تا درس ولایت پذیری که عباس برای آنان به یادگار گذاشت، در لابلای دل مشغولی های دنیایی به بوته ی فراموشی سپری نشود و دشمن غدار اهداف ددمنشانه ی خود را به گور بسپارد.
گفتنی است؛ مردم شاهرود غیر از روز پنجم محرم، روز تاسوعا را نیز به علمدار کربلا اختصاص می دهند.
