یکی از مسائل دیگری که در سازمان جهانی کار بررسی می‌شود بحث قراردادهای کاری است. قرارداد کار از آن جهت حائز اهمیت است که به رابطه بین کارگر و کارفرما معنا می بخشد ومی‌تواند سرآغاز اختلافات بین کارگر و کارفرما باشد. گاهی کارفرمایان در در تعیین بندهای قرارداد مواردی را لحاظ می کنند که موجب حساسیت نیروی کار می‌شود.
اما سازمان جهانی کار در گزارش سال 2015 خود درباره قراردادهای کاری در کشورهای مختلف جهان اعلام کرده است که بیش از 60 درصد از کارگران شاغل در کشورهای مختلف جهان، فاقد هر نوع قراردادی برای اشتغال هستند.
به عبارت بهتر باید گفت طبق آمار ارائه شده از سوی سازمان جهانی کار 42 درصد حقوق و دستمزد بگیران کارگری جهان دارای قرارداد دائمی هستند که این سازمان نسبت به این آمارها هشدار می دهد که ممکن است یک ناامنی گسترده در بازار کار جهانی شکل گیرد به نحوی که چشم انداز اشتغال در 2015 نشان می دهد سه چهارم از کارگران دارای قراردادهای موقت و کوتاه مدت خواهند بود.
این سازمان در بخشی از بررسی‌های خود می‌پردازد که شاغلان در حرفه های غیر رسمی نیز معمولاً بدون هر گونه قراردادی ادامه فعالیت می‌دهند. به همین دلیل تنها یک چهارم کارگران دارای مشاغل رسمی و یک رابطه پایدار در اشتغال هستند.
این سازمان با هشدار نسبت به افزایش اشتغال پاره وقت در کشورها می‌گوید:میزان گسترش اشتغال پاره وقت در میان زنان رواج دارد. این آمار در سال‌های 2009 تا2013 روبه افزایش بوده است.
راه‌کارهای پیشنهادی سازمان جهانی کار برای بهبود اوضاع کارگران این چنین است. به جای آزاد سازی تجارت، باید ظرفیت دنیا در دنیا بالا برود، به جای سخت کردن استانداردهای کار، باید نظام بازاریابی کار تقویت شود، حمایت‌های اجتماعی تقویت شوند.
مطابق اطلاعات آماری سال 2014 فرصت های اقتصادی بهتر در کشورهای در حال توسعه رخ داده است که 3.3 درصد رشد اقتصادی متعلق به کشورهای در حال توسعه بوده است. همچنین 1.8 درصد رشد اقتصادی در کشورهای توسعه یافته، رشد اقتصادی از سال 1980 تا سال 2011 در کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته بوده است و این امر فرصت های اقتصادی بیشتری به کارگران میدهد.
همچنین سازمان جهانی کار معتقد است که فرصت های سرمایه گذاری برای افزایش اشتغال زایی و بهره وری در کشورها باید تحریک شود و امنیت شغلی متعلق به مشاغل پایدار نباشد بلکه کارگران موقت نیز دارای امنیت شغلی باشند.
ایجاد شکاف درآمدی بین کارگران دائم و غیر دائم باعث نابرابری درآمدی در کشورها شده است. بنابر این ضرورت دارد دولت‌ها توجه به اشتغال زایی را مد نظر قرار دهند چرا که در5سال آینده، دنیا به 213 میلیون شغل نیاز دارد که 200 میلیون مورد متعلق به کشورهای در حال توسعه است.
مطابق آمار این سازمان نرخ بیکاری در میان جوانان در کشورهای در حال توسعه مطابق بررسی‌ها در سال 2014 سه برابر نرخ بیکاری میان بزرگسالان است. همچنین در حال حاضر نرخ بیکاری در میان جوانان در کشورهای در حال توسعه 12درصد است.
