صدایی که هم اکنون می‌شنوید...
به گزارش خبرگزاری بسیج از خراسان رضوی، تلخ و شیرین های دفاع مقدس هنوز به تمام و کمال بیان نشده است. روزهای حماسه و ایثار، از خودگذشتگی و بذل مال و جان، غافلگیری های دشمن و ضربه های کاری به پیکر دشمن دژخیمان و خیلی نا گفته ها و نا نوشته های دیگر...
به راستی که دشمن را نباید دست کم گرفت و مانند همان شب و روزهای جهاد، پست های نگهبانی را فعال نگه داشت؛ که این سفارش بزرگان ماست که آرام و قرار نداشته باشید وقتی که می دانید دشمن بیدار است!
اما امروز عرصه مجاهدت و نبرد نابرابر از مرزهای زمینی و نقشه ها گذر کرده و هویت و زندگی، فکر و رفتار ما را - به ویژه جوانان – نشانه رفته است.
هموطنان در آن ایام هرچند نه در تمام نقاط کشور عزیزمان بلکه در همان تعداد محدود هم که آماج حملات هوایی و موشکی دشمن قرار می گرفت با هشدار نیروهای بیدار و بصیر خود را به پناهگاه های امن می رساندند تا کمتر آسیب دیده و فرصت تجدید قوا را برای دفاع مهیا سازند.
دوستان متولد دهه 40 و 50 حتما خوب یادشان هست که صدا و سیما و اغلب رادیو در این اوقات اینگونه پیام می داد که "صدایی که هم اکنون می شنوید آژیر وضعیت قرمز بوده و سریعا محل خود را ترک و به پناهگاه بروید" و صدای ممتد یک بوق و آژیر...
اما امروز هم باید از خودمان و مسئولان سوال کنیم که شیوه های رفتاری، پوشش و نحوه تعامل با مسائل اجتماعی، افزایش بی قید و حضور مفرط در اینترنت و شبکه های مجازی توسط برخی از فرزندان معصوم و مورد هجمه قرار گرفته ی ما – اعم از دختران و پسران- الگو گیری از مدهای ماهواره ای همان اعلان آژیر وضعیت قرمز نیست...؟ نباید به دنبال پناهگاه گشت تا کمتر آسیب دید؟ به نظر این دغدغه که بزرگترین تهدیدی که امروز متوجه جوانان و نوجوانان شده، هویت‌زدایی و غفلت در حوزه فرهنگ است، باید در مقابله با این توطئه فرهنگی که دشمن در دستور کار قرار داده نسبت به بازیابی و احیا هویت فرهنگی برنامه‌ریزی کنیم. اما چگونه؟ و از چه راهی؟
پرداختن وسیع به ابعاد این موضوع بسیار مهم در این مختصر مجال نیست اما از باب اینکه در خانه اگر کس است یک حرف بس است... باید گفت مساجد در کلام دلسوزان بصیر و آگاه برای شرایط حاضر به عنوان پناهگاهی امن برای ترویج و نشر ارزش های دینی و اسلامی و ایستادگی در برابر شیوه های اسلام ستیزانه دشمنان است؛ مساجد پناهگاه امن فکری و تربیتی، روحی و معنوی و فرهنگی امروز ماست.
نهایت اینکه شایسته است مسئولان کنونی جامعه و حافظان میراث گران بهای هزاران شهید و ایثارگر نقش تاریخی خود را بجای پرداختن به کنسرت و تک خوانی زنان و ... نقش خود را درست ایفا نمایند.
متولیان تدبیر، راه امید را باز نگهدارند نه راه نفوذ دشمن را و به جای هموار کردن مسیر حمله نااهلان و ویرانی خانه و کاشانه مان، راه پناهگاه های امن و آرامش را نشانه گذاری کنند. انشا الله.
محسن شبانی
