پیمان پولی به زبان ساده!

به گزارش سرویس بسیج دانشجویی، خبرگزاری بسیج، به عنوان مثال صادرات ایران به روسیه، ۴۰ واحد و واردات ایران از روسیه، ۹۰ واحد است.

در شرایطی که پیمان پولی دو جانبه وجود ندارد، ایران برای واردات خود از روسیه، به میزان ۹۰ واحد به دلار نیاز دارد و روسیه هم برای واردات خود از ایران به ۴۰ واحد دلار نیاز دارد. بنابراین در مجموع ۱۳۰ واحد دلار نیاز است تا تجارت دو کشور انجام پذیرد.

اما هنگامی که این دو کشور با هم پیمان پولی دوجانبه داشته باشند، دو کشور می‌توانند به میزان ۴۰ واحد از تجارت فی‌مابین را با ارز ملی خود انجام دهند.

هنگامی که دو کشور به میزان ۴۰ واحد از ارزهای ملی استفاده کنند، عدد باقیمانده‌ای که با پیمان پولی دوجانبه تسویه نمی‌گردد، ۵۰ واحد (صادرات روسیه) است که روسیه در پایان دوره پیمان پولی، ۵۰ واحد از ایران طلب خواهد داشت در این حالت ۴۰ واحد از ۹۰ واحد تجارت، به وسیله پیمان پولی دو جانبه انجام می‌پذیرد.

▫️در واقع پیمان پولی دوجانبه مخصوص این میزان مشترک تجارت در دو کشور (۴۰ واحد در مثال بالا) است و باقیمانده تجارت دو طرف (۵۰ واحد در مثال بالا) با روش‌های دیگر (مثل دلار و...) تسویه می‌گردد.

البته باقیمانده تجارت دو طرف (۵۰ واحد در مثال بالا) نیز تا حد زیادی به وسیله پیمان‌های پولی چند جانبه می‌تواند تسویه گردد.



انتهای پیام/