دو قطبي سازي هاي موهوم؛ هدف دولت براي فرار از وعده ها/ به مظلوم نمايي دولت كمك نكنيد!

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج گلستان به نقل از 598،روز قدس 96 با حضور گسترده مردم ایران اسلامی و با پیام روشن حمایت 38 ساله از مردم مظلوم فلسطین به پایان رسید و متاسفانه به همت عده ای حواشی ایجاد شده در آن در حال پر رنگ تر شدن از متن این رویداد مهم می باشد. مسئله ای که از سوی عده ای اندک صورت گرفت اما توسط رسانه های حامی دولت و در ادامه توسط دولتمردان و برخی نمایندگان مجلس بزرگ شده و گویی به مسئله اصلی راهپیمایی روز گذشته تبدیل شد!

ماجرا از این قرار بود که عده ای قلیل از مردم مردم حاضر در راهپیمایی با دیدن روحانی در مسیر شروع به سر دادن شعار "روحانی-بنی صدر، پیوندتان مبارك " مشغول شده و پس از آن نیز رئیس جمهور سوار بر BMW محل راهپیمایی را ترک نمودند. در خصوص این اتفاق می توان چند گروه را مورد خطاب قرار داد.

دسته اول شعار دهندگان هستند که چنین اقدام نابجا و نادرستی را صورت دادند. در نابجا بودن این اتفاق همین بس که رهبرانقلاب در سال 91 در مذمت چنین اتفاقاتی بیان داشتند: «این را هم عرض بکنیم؛ این که من از بعضى مسئولان و سران کشور گله‌گزارى کردم، موجب نشود که حالا یک عده‌اى راه بیفتند، بنا کنند علیه این و آن شعار دادن؛ نه، بنده با این کار مخالفم. اینکه شما یک نفر را به عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص کنید، بعد یک عده‌اى راه بیفتند علیه او شعار بدهند، بنده با این کارها مخالفم؛ این را من صریح بگویم. بارها به کسانى که میتوانند جلوى این چیزها را بگیرند، تذکر داده‌ام. آن کسانى که این کارها را میکنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نکنند. مى‌بینید که تشخیص ما این است که این کارها به ضرر کشور است. با احساساتشان راه بیفتند اینجا، آنجا، علیه این شعار بدهند، علیه آن شعار بدهند؛ این شعاردادن‌ها کارى از پیش نمیبرد. این خشمها را، این احساسات را براى جاى لازم نگه دارید.  آن کسانى که به این حرفها اعتناء دارند و مقیدند که برخلاف موازین شرع حرکت نکنند، باید مراقبت کنند، از این کارها نکنند»

اما اقدامات و سخنان طرف دیگر ماجرا یعنی رئیس جمهور هم در وقوع چنین اتفاقی بی تاثیر نبوده و چه بسا مهمترین عامل وقوع این اتفاق همین اظهارات خارج از ادب و کنایه زنی های گاه و بی گاه حسن روحانی بوده است. رئیس جمهور بارها در طول دولت یازدهم منتقدانش را با الفاط نامناسبی خطاب می نمود و در ایام انتخابات نیز فضای رادیکالی در جامعه را با سخنانش به اوج خود رساند. برای مثال عملکرد 37 ساله نظام را مساوی اعدام و زندان دانست و باعث شد که حتی حامیانش هم بابت چنین سخنانی از وی انتقاد کنند.

شاید نقطه عطف بی احترامی های روحانی به مخالفانش در اولین کنفرانس مطبوعاتی وی پس از انتخابات صورت پذیرفت. جایی که وی انتخابات 96 را پیروزی صلح و آشتی بر تنش و خشونت دانست و تلویحا 16 میلیون مخالف خود را خشونت طلب معرفی نمود.

فضای رادیکالی ایجاد شده توسط روحانی کماکان ادامه دارد. روزی مشروعیت ولایت امام علی زیر سوال می رود، روزی کنایه هایی به فعالیت های اقتصادی سپاه زده می شود و دو قطبی ها روز به روز با نام و عناوین مختلفی توسط حسن روحانی تولید می شوند تا مردم و انقلابیون سرگرم پاسخگویی به این مسائل شوند و مطالبات مردم فراموش شود و در نهایت هم با اقدامات اشتباه عده ای، دولت ژست مظلوم نمایی به خود گیرد در حالیکه این شعارهای تند نتیجه تندروی های شخص رئیس جمهور می باشد. روحاني براي تندروي هاي خود در دو ماه گذشته حد و مرزي قائل نشد و در اولين حضور خود در جمع مردم با چنين برخوردي مواجه شد.

روحاني بايد بداند تنها رئيس جمهور ٢٣ ميليون نفر نيست و با سخنان خود بيش از اين بذر نفرت را ميان مخالفان خود نكارد كه قطعا در ادامه چنين روندي نظام بيشترين ضرر را متحمل خواهد شد.

اما بد نیست به ضلع سوم این ماجرا یعنی اصلاح طلبانی که پس از ماجرای دیروز دم از احترام به صندوق های رای زده و بی احترامی به روحانی را بی احترامی به دموکراسی و صندوق های رای دانستند بپردازیم. شاید تنها گروهی که نباید از احترام به صندوق های رای و اكثریت مردم سخن بگویند همین عده هستند. عده ای که پس از انتخابات 88 و مشخص شدن نتایج انتخابات، 8 ماه مملکت را به آشوب کشیدند و در سال های گذشته بارها به رئیس جمهور سابق چه در دوران فعاليت دولت های نهم و دهم و چه در 4 سال گذشته توهین کردند و هیچ حرمتی را برای فرد منتخب مردم نگاه نداشتند.