مستند ساز بیجاری در گفتگو با خبرگزاری بسیج
عزم راسخی برای تقویت جشنواره‌های فیلم استانی وجود ندارد/
مستند ساز بیجاری گفت: به رنگ خزان زندگی کودکانی است که بهار زندگیشان به دلیل بی مبالاتی رانندگان جهنم می‌شود.
مستند ساز بیجاری در گفتگو با خبرگزاری بسیج:در چهره مصممش ردی از تلاش و مجاهدت نقش بسته که او را در زمره هنرمندان مخلصی قرار داده که کارش ثبت وقایع و به تصویر کشیدن اکثر رویداد‌های مذهبی دیار گروس است.
فعالیت‌های هنریش در خطه غرب کشور زبانزد است، به تصویر کشیدن مشکلات اجتماعی و فرهنگی دستمایه کار‌های هنریش است.
برای آشنایی هر چه بیشتر با این هنرمند دیار گروس با او به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می‌خوانید.
خودتون را معرفی کنید و بفرمائید فعالیت هنری خودتان را از چه زمانی آغاز کرده اید؟
سیدرضاسیدفاتحی متولد ۲۵ آذر ۱۳۴۹ صادره از بیجار دارای مدرک کارشناسی سینما گرایش تدوین، هنرآموز رسمی شاغل در آموزش و پرورش و تدریس در رشته تولید چندرسانه با ۲۸ سال سابقه و فعالیت هنری را در سنین کودکی با یادگیری نقشه کشی فرش، نزد پدر آغاز کردم وتعلق خاطر ویژه ام به فرش بیجار همواره الهام بخشم بوده است.
چطور علاقمند به کار در حوزه فیلمسازی شدید؟
در سنین نوجوانی به عنوان عکاس و خبرنگار چندین نشریه و ماهنامه، وارد عرصه جدیدی شدم که دریچه جدیدی به دنیای مستند سازی به رویم گشود و آغاز این فصل نو در زندگی، مقارن با قبولی در تربیت معلم شهید مدرس سنندج شد و همزمان همکاری با صدا وسیمای کردستان در زمینه خبرنگاری وگزارشگری به واسطه یکی از اساتید تربیت معلم، فراهم شد.
در زمینه شروع فعالیت هایتان در حوزه فیلم مستند بیشتر توضیح دهید؟
شروع فعالیتم در بخش‌های واحد مرکزی خبر وتولید سیمای مرکز کردستان از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ بود و در این مدت تجارب ارزشمندی بخصوص در بخش تهیه کنندگی وکارگردانی کسب نمودم.
در سال‌های فعالیت گزارش‌های خبری تولیدی و ویژه برنامه‌های متعددی را تهیه نمودم، ازمهمترین این آثار که در شبکه‌های سراسری بازتاب گسترده‌ای داشت، مستند‌های "ترک تحصیل دختران روستایی کردستان"و "خطر انقراض قوچ و میش درشهرستان بیجار"بود که درششمین جشنواره سراسری تولیدات مراکز صداوسیما حائز رتبه شد.
اولین اثر حرفه‌ای ام مستند پرتره "غریب ماهان"درخصوص امیرنظام گروسی بود و مستند مورد علاقه ام "شمر پشیمان"
به نظر شما به عنوان یک هنرمند، یک اثر هنری خوب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
یک اثر هنری خوب به عقیده من می‌بایست فراتر از آنچه که فرم و محتوا نامیده می‌شود، باید اثر بخش و رهگشا باشد.
شیوه کارتان در مستند سازی چگونه است؟
من شیوه مستند سازی تک نفره را تجربه میکنم که میتوان گفت: به نوعی متاثر از سینما واریته (سینما حقیقت) می‌باشد و در این سبک از فیلمسازی محتوی بر فرم اثر هنری تقدم دارد ومستندساز به حقیقت محض وفادار است که بارزترین اثرم در این سبک، به رنگ خزان است، کودکانی که دربهار زندگیشان، به دلیل بی مبالاتی رانندگان خاطی، جهنم می‌شود.
در مورد مستند به رنگ خزان برایمان بگوئید؟
مستند به رنگ خزان داستان زندگی دختری به نام فاطمه اهل روستای چولجه در شهرستان بیجار است.
در سال ۸۷ در روستای چولجه معلم بودم و با فاطمه دانش آموز کلاس اول ابتدایی که سه سال در کلاس اول مانده و خیلی هم با محیط مدرسه ناسازگار بود آشنا شدم. من روی رفتار فاطمه کنجکاو و متوجه شدم که پدرش را در تصاوف از دست داده و او نمی‌تواسنت با این مشکل کنار بیاید، داستان فیلم درباره مشکلات فاطمه است.
در مستند «به رنگ خزان» درد فاطمه‌ها را نشان دادم و نخواستم که خیلی شخصی به این مسئله بپردازم. بچه‌هایی که پدرانشان در تصادف کشته، دیه آن‌ها پرداخت و بعد تمام می‌شود در حالیکه رانند‌ها به کشتار خودشان ادامه می‌دهند غافل از اینکه سرنوشت فاطمه‌ها چه می‌شود.
در موردآثار و تولیدات جشنواره‌ای خود بیشتر برای خوانندگان ما توضیح دهید؟
تا کنون موفق به ساخت ۲۰ مستند با موضوع‌های مختلف در شهرستان بیجار شده ام، که مهمترین آن‌ها غریب ماهان با موضوع زندگی امیرنظام گروسی که از کار‌های ماندگارم است، شمر پشیمان مستند مورد علاقه خودم داستان زندگی شاطر اسماعیل که چندین سال در دستجات عزاداری بیجار نقش شمر را بازی می‌کرد، غبار، مستند بارگچ به مقصد نمی‌رسد در خصوص وضعیت اسفبار مهاجرت در شهرستان بیجار، رسم اردیبهشت داستان زندگی معلم فداکار بیجاری، گهواره علی اصغر و میراث ماندگار که در خصوص دغدغه فرش بافان بیجاری و سیر نزولی فرش در بیجار است.
مهمترین دغدغه شما به عنوان یک فیلمساز چیست؟
مهمترین دغدغه ام انتقال راهکار‌های عملی و منطقی برای حل مشکلات پیشروی توسعه فرهنگی وصنعتی شهرستان و استان به دست اندرکاران از طریق فیلم مستند است که در این راستا مردم همکاری خوبی دارند و امید است که مسئولین نیز حامی فیلمسازان کردستانی باشند.
برگزاری جشنواره‌های فیلم و مستند را در استان کردستان چگونه ارزیابی می‌کنید؟ و پیشنهاد شما برای برگزاری هر چه بهتر این جشنواره‌ها چیست؟
جشنواره‌های فیلم در استان بدلیل عدم حمایت مالی متاسفانه وضعیت خوبی ندارند و به عنوان کسی که سه دوره دبیری جشنواره استانی فیلم کوتاه چراغ را تجربه نموده ام از این بابت متاسفم که عزم راسخی برای تقویت جشنواره‌های فیلم استانی وجود ندارد، و اندک جشنواره‌ها نیز با درایت وتکاپوی فراتر از مسئولیت قانونی برخی نهادها، چون حوزه هنری، سینمای جوان و بسیج هنرمندان، به سختی سرپا مانده اند.
صحبت پایانی شما با همکاران فیلمساز و اهالی فرهنگ و هنر چیست؟
توصیه ام به فیلمسازان و همکاران این است که راه جاودانگی را پیشه کنند وآن چیزی نیست جز بیان ناگفته‌ها ونجابت‌های پنهان مردم سرزمینشان که در دنیا بی نظیرند وبرای کسب جایزه‌های جهانی، این معصومیت و مظلومیت را خدایی ناکرده با سیاه نمایی مخدوش ننمایند.
انتهای پیام/۷۷۲۷
فعالیت‌های هنریش در خطه غرب کشور زبانزد است، به تصویر کشیدن مشکلات اجتماعی و فرهنگی دستمایه کار‌های هنریش است.
برای آشنایی هر چه بیشتر با این هنرمند دیار گروس با او به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می‌خوانید.
خودتون را معرفی کنید و بفرمائید فعالیت هنری خودتان را از چه زمانی آغاز کرده اید؟
سیدرضاسیدفاتحی متولد ۲۵ آذر ۱۳۴۹ صادره از بیجار دارای مدرک کارشناسی سینما گرایش تدوین، هنرآموز رسمی شاغل در آموزش و پرورش و تدریس در رشته تولید چندرسانه با ۲۸ سال سابقه و فعالیت هنری را در سنین کودکی با یادگیری نقشه کشی فرش، نزد پدر آغاز کردم وتعلق خاطر ویژه ام به فرش بیجار همواره الهام بخشم بوده است.
چطور علاقمند به کار در حوزه فیلمسازی شدید؟
در سنین نوجوانی به عنوان عکاس و خبرنگار چندین نشریه و ماهنامه، وارد عرصه جدیدی شدم که دریچه جدیدی به دنیای مستند سازی به رویم گشود و آغاز این فصل نو در زندگی، مقارن با قبولی در تربیت معلم شهید مدرس سنندج شد و همزمان همکاری با صدا وسیمای کردستان در زمینه خبرنگاری وگزارشگری به واسطه یکی از اساتید تربیت معلم، فراهم شد.
در زمینه شروع فعالیت هایتان در حوزه فیلم مستند بیشتر توضیح دهید؟
شروع فعالیتم در بخش‌های واحد مرکزی خبر وتولید سیمای مرکز کردستان از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ بود و در این مدت تجارب ارزشمندی بخصوص در بخش تهیه کنندگی وکارگردانی کسب نمودم.
در سال‌های فعالیت گزارش‌های خبری تولیدی و ویژه برنامه‌های متعددی را تهیه نمودم، ازمهمترین این آثار که در شبکه‌های سراسری بازتاب گسترده‌ای داشت، مستند‌های "ترک تحصیل دختران روستایی کردستان"و "خطر انقراض قوچ و میش درشهرستان بیجار"بود که درششمین جشنواره سراسری تولیدات مراکز صداوسیما حائز رتبه شد.
اولین اثر حرفه‌ای ام مستند پرتره "غریب ماهان"درخصوص امیرنظام گروسی بود و مستند مورد علاقه ام "شمر پشیمان"
به نظر شما به عنوان یک هنرمند، یک اثر هنری خوب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
یک اثر هنری خوب به عقیده من می‌بایست فراتر از آنچه که فرم و محتوا نامیده می‌شود، باید اثر بخش و رهگشا باشد.
شیوه کارتان در مستند سازی چگونه است؟
من شیوه مستند سازی تک نفره را تجربه میکنم که میتوان گفت: به نوعی متاثر از سینما واریته (سینما حقیقت) می‌باشد و در این سبک از فیلمسازی محتوی بر فرم اثر هنری تقدم دارد ومستندساز به حقیقت محض وفادار است که بارزترین اثرم در این سبک، به رنگ خزان است، کودکانی که دربهار زندگیشان، به دلیل بی مبالاتی رانندگان خاطی، جهنم می‌شود.
در مورد مستند به رنگ خزان برایمان بگوئید؟
مستند به رنگ خزان داستان زندگی دختری به نام فاطمه اهل روستای چولجه در شهرستان بیجار است.
در سال ۸۷ در روستای چولجه معلم بودم و با فاطمه دانش آموز کلاس اول ابتدایی که سه سال در کلاس اول مانده و خیلی هم با محیط مدرسه ناسازگار بود آشنا شدم. من روی رفتار فاطمه کنجکاو و متوجه شدم که پدرش را در تصاوف از دست داده و او نمی‌تواسنت با این مشکل کنار بیاید، داستان فیلم درباره مشکلات فاطمه است.
در مستند «به رنگ خزان» درد فاطمه‌ها را نشان دادم و نخواستم که خیلی شخصی به این مسئله بپردازم. بچه‌هایی که پدرانشان در تصادف کشته، دیه آن‌ها پرداخت و بعد تمام می‌شود در حالیکه رانند‌ها به کشتار خودشان ادامه می‌دهند غافل از اینکه سرنوشت فاطمه‌ها چه می‌شود.
در موردآثار و تولیدات جشنواره‌ای خود بیشتر برای خوانندگان ما توضیح دهید؟
تا کنون موفق به ساخت ۲۰ مستند با موضوع‌های مختلف در شهرستان بیجار شده ام، که مهمترین آن‌ها غریب ماهان با موضوع زندگی امیرنظام گروسی که از کار‌های ماندگارم است، شمر پشیمان مستند مورد علاقه خودم داستان زندگی شاطر اسماعیل که چندین سال در دستجات عزاداری بیجار نقش شمر را بازی می‌کرد، غبار، مستند بارگچ به مقصد نمی‌رسد در خصوص وضعیت اسفبار مهاجرت در شهرستان بیجار، رسم اردیبهشت داستان زندگی معلم فداکار بیجاری، گهواره علی اصغر و میراث ماندگار که در خصوص دغدغه فرش بافان بیجاری و سیر نزولی فرش در بیجار است.
مهمترین دغدغه شما به عنوان یک فیلمساز چیست؟
مهمترین دغدغه ام انتقال راهکار‌های عملی و منطقی برای حل مشکلات پیشروی توسعه فرهنگی وصنعتی شهرستان و استان به دست اندرکاران از طریق فیلم مستند است که در این راستا مردم همکاری خوبی دارند و امید است که مسئولین نیز حامی فیلمسازان کردستانی باشند.
برگزاری جشنواره‌های فیلم و مستند را در استان کردستان چگونه ارزیابی می‌کنید؟ و پیشنهاد شما برای برگزاری هر چه بهتر این جشنواره‌ها چیست؟
جشنواره‌های فیلم در استان بدلیل عدم حمایت مالی متاسفانه وضعیت خوبی ندارند و به عنوان کسی که سه دوره دبیری جشنواره استانی فیلم کوتاه چراغ را تجربه نموده ام از این بابت متاسفم که عزم راسخی برای تقویت جشنواره‌های فیلم استانی وجود ندارد، و اندک جشنواره‌ها نیز با درایت وتکاپوی فراتر از مسئولیت قانونی برخی نهادها، چون حوزه هنری، سینمای جوان و بسیج هنرمندان، به سختی سرپا مانده اند.
صحبت پایانی شما با همکاران فیلمساز و اهالی فرهنگ و هنر چیست؟
توصیه ام به فیلمسازان و همکاران این است که راه جاودانگی را پیشه کنند وآن چیزی نیست جز بیان ناگفته‌ها ونجابت‌های پنهان مردم سرزمینشان که در دنیا بی نظیرند وبرای کسب جایزه‌های جهانی، این معصومیت و مظلومیت را خدایی ناکرده با سیاه نمایی مخدوش ننمایند.
انتهای پیام/۷۷۲۷
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
