قربانعلی سیمیاری در گفتگو با خبرنگار بسیج در طلائیه گفت: برادر شهید هستم،وقتی به همراه خانواده به اینجا می آییم آرامش خود را در راه شهدا جستجو می کنیم، شهدا شمع محفل بشریت هستند و باید پروانه وار به دور آنها چرخید.
وی گفت: شما عنوان می کنید که گرانی هست و عملکرد مسوولین مشکلاتی را به وجود آورده است اما تمام این موارد به خاطر دور شدن از سیره شهداست که همان کار جهادی و ایثار برای انقلاب و ملت است.
وی ابراز کرد:شهدا خود را برای دین، مردم او نقلاب فدا کردند اما عده ای همه این ارزش ها و اصول را برای خود می خواهند.
سیمیاری گفت: انقلاب در جنگ ۸ساله بهترین فرزندانش را فدا کرد تا بهترین ها برای آینده پرورش دهد وقتی یک پرنده از قفس می پرد صاحبش تا مدتها نگران است و هرلحظه منتظر آمدنش می باشد یا خبری بدهند. چگونه است که شهدا را پس از سالها می آورند عده ای فریاد می زنند که گذشته ها را فراموش کنید؟
زائر راهیان نور تصریح کرد: برخی لحظه های ناب شهدا را نمی توان با قیمت دنیا سنجید، من ۶ساله بودم که برادرم به جبهه رفت وقتی برای عملیات آماده می شدند بع مرخصی آمد تا با خانواده دیدار کند. قصد رفتن به عملیات داشت و مرخصی اش تمام شده بود، خواب بودم برادرم مرا در خواب بوسید اما به سبب شیرینی خواب بیدار نشدم و همان دیدار آخر بود که تا امروز به عنوان بغضی بر گلویم سنگینی می کند. بوسه ای که تا ابدیت پرواز کرد.
این گفتگو به خاطر گریه های جانسوز آقای سیمیاری نیمه کاره ماند.
۱۰۰۲/ت۲۰/ب
