بعثت انبیا؛ پیامی به گستره جهان و بازگشت به وحدت امت‌ها

بعثت، نهایت آرزوی مشتاقان بود

بر اساس تعالیم اسلام، بعثت، آمال و آرزوی مشتاقان بود. منظور حضرت ابراهیم (ع) از جمله: «رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ» بعثت خاتم الانبیا (ص) بود، همچنان که حضرتش فرمود: «من دعای ابراهیم هستم». (المیزان، ج ۱، ص ۴۳۲) پیش از بعثت نیز، هنگامی که کفّار عرب متعرض یهود می‌شدند و ایشان را آزار می‌دادند، یهودیان آرزوی بعثت خاتم الانبیا (ص) را می‌کردند و می‌گفتند: اگر پیامبر ما که تورات از آمدنش خبر داده مبعوث شود و نیز به گفته تورات به مدینه مهاجرت کند، ما را از این ذلت و از شرّ شما اعراب نجات می‌دهد: «وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَی الَّذِینَ کَفَرُوا؛ و پیش از این، به خود نوید پیروزی بر کافران می‌دادند، که با کمک آن، بر دشمنان پیروز گردند» (بقره ۸۹)

بعثت، پیامی به گستره جهان بود

قرآن کریم هیچگاه از واژه پیامبر اسلام برای حضرت محمد (ص) استفاده نکرده است، بلکه با عنوان «رسول الله» از آن جناب یاد می‌کند: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ» (فتح ۲۹). زیرا آن حضرت برای همگان مبعوث شد: «وَما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ کَافَّةً لِلنَّاس‏؛ و ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم‏» (سبأ ۲۸) تا مرزهای نژادی و زبانی را برافکند و بنیان استوار تقوا را به جای آن دراندازد. چنانکه فرمود: به سوی سیاه و سفید مبعوث شده ام: «بعثت الی الأحمر والأسود». (تفسیر نورالثقلین، ج ۴، ص ۳۳۶). تفاوت بعثت حضرت ختمی مرتبت (ص) با دیگر پیامبران آن است که آنان تنها به سوی ملّت خود فرستاده می‌شدند، اما آن حضرت به سوی جهانیان مبعوث شد.

بعثت، درس خودشناسی و مبارزه با تزویر بود

مهم‌ترین وظیفه پبامبران الهی دریدن پرده‌ای جهل و نفاق بود چه اینکه بعثت پیامبر خدا (ص) از همان ابتدا پرده تزویر را کنار زد و باطن مدعیان منجی را بر ملاساخت: «فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِه‏؛ با این همه، هنگامی که این کتاب و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او کافر شدند». (بقره ۸۹) کلمه (کانوا) نشان می‌دهد این آرزو را قبل از هجرت رسول خدا (ص) همواره می‌کرده‌اند، به حدی که در میان همه کفار عرب نیز معروف شده بود، اما به محض اینکه: پیامبر خدا (ص)، به سوی آنان آمد، به آن جناب کافر شدند. (تفسیر المیزان، ج ‏۱، ص: ۳۳۴-۳۳۵) حقیقتاً، بعثت درس بزرگی برای منتظران ظهور منجی است. بعثت کلاسی است که به ما درس خوشناسی می‌دهد، چه که با یافتن خود، به تکامل و سعادت واقعی دست می‌یابیم. چنانکه حضرت امیر (ع) فرمودند: «لتثیروا لهم دفائنالعقول» (نهج البلاغه، خ ۱)

بعثت، بازگشت به وحدت امّت ها بود

براساس آیات قرآن، مردم قبل از بعثت انبیا همه یک امت بودند، اما به خاطر زیاده خواهی و ظلم و مستکبران به اختلاف و تفرفه کشیده شدند و به همین دلیل خداوند متعال انبیای خود را فرستاد تا آنان را از کثرت به وحدت دعوت نمایند. «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُالنَّبِیِّینَ» (بقره ۲۱۳) بنابراین، هدف انبیا اتحاد و همبستگی همه آحاد بشر است. آنان آمدهاند تا انسان‌ها را از اوهام و خیالات برهانند و آنها را به آب حیات برسانند. با توجه به دغدغه جدی پیامبر خدا (ص) مبنی بر وحدت و اتحاد میان مسلمانان، بر همه ما واجب است تا برای ایجاد برادری در میان همه فرق مسلمین بکوشیم و در این راه از هر سخن و نوشته تفرقه انگیز بپرهیزیم و همانطور که مقام معظم رهبری (مدّظلّه) فرمودند: شیعه و سنّی در جمهوری اسلامی باید در کنار یکدیگر باشند چرا که اگر روزی مسلمانان متفرق شوند، دشمنان بر آنان غلبه خواهند کرد. به امید روزی که همه مسلمانان تحت لوای اسلام و نام مقدس حضرت رسول اکرم (ص) در برادری و همبستگی کامل زندگی کنند و هیچ کس به نام داشتن عقایدی مشروع تکفیر و طرد نشود.