آدمی با یک قضاوت نادرست از وادی السلام وارد وادی برهوت می شود

به گزارش خبرگزاری بسیج از خمینی شهر، حجت الاسلام نقدعلی با قرائت آیات شریفه " يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ إِنَّ الشَّيْطانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّما يَدْعُوا حِزْبَهُ لِيَکُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعيرِ " گفت: چرا برخی از انسان ها هنوز باور ندارند که وعده های الهی حق و حقیقت است در حالیکه مرتب وعده های محقق شده او را می بینند ولی با اندک زرق و برق دنیا و وسوسه های شیطان غره و فریفته می شوند؟
وی افزود: جالب این است که هر قدر که سن و سال افراد بیشتر می شود و بیشتر احساس داشتن علم و عقل می کنند بیشتر مغرور می شوند و فریب شیاطین می خورند، بیشتر به این دنیای فانی و زودگذر که شاهد گذران و رنگ به رنگ شدن سریع آن نیز هستند، می شوند و این نشان از نداشتن باور به حقانیت وعده های الهی درباره بهشت و جهنم و محاسبات بعد از مرگ و عدم پذیرش دشمنی شیطان است.
حاج هاشمی با تشریح روایت شریف علوی ( " جاء رجل إلى أمير المؤمنين (علیه السلام) فقال: جئت لأسأل عن أربعة مسائل. فقال (علیه السلام): سل و إن كانت أربعين. فقال: أخبرنی ما الصعب و ما الأصعب و ما القريب؟ و ما الأقرب؟ و ما العجيب؟ و ما الأعجب؟ و ما الواجب؟ و ما الأوجب؟ فقال (علیه السلام): الصعب، هو المعصية و الأصعب، فوت ثوابها و القريب، كل ما هو آت و الأقرب، هو الموت و العجب، هو الدنيا و غفلتنا فيها أعجب و الواجب، هو التوبة و ترك الذنوب، هو الأوجب "
مردى خدمت امير المؤمنين (علیه السلام) آمد و گفت: آمده‏‌ام تا از چهار مطلب سؤال كنم. فرمود: بپرس، و لو چهل مسأله باشد. (2) عرض کرد: به من بگو که دشوار، چيست و دشوارتر، كدام است؟ نزديک، چيست و نزديک‌تر كدام است؟ شگفت، چيست و شگفت‏‌تر كدام است؟ واجب، چیست و واجب‏‌تر، کدام است؟ فرمود: دشوار، گناه است و دشوارتر از آن، از دست دادن ثواب آن است. (3) نزديک، هر آن چیزی است که خواهد آمد اما نزديک‌تر از همه، مرگ است. (4) شگفت، دنياست، و غفلت ما در دنيا شگفت‏‌تر از آن است. واجب، توبه است و واجب‏‌تر از آن، ترک گناه است ( اظهار داشت: جای تاسف دارد که با اینهمه معارف حقه، املاء و انشاء در طول عمر خود را قبل از مرگ و رفتن به قیامت هنوز مرور نکرده ایم و خبر نداریم که چطور با یک قضاوت نادرست، جایگاه آدمی جابجا می شود و او را از وادی السلام به وادی برهوت وارد می کنند.