پرورش میگو گامی مؤثر در جهش تولید

به گزارش خبرگزاری بسیج به نقل از فارس از قشم، روند رو به رشد جمعیت جهان، جامعه بشری را به سمت بهره‌گیری از پتانسیل‌های تولید پروتئین در خشکی‌ها و تامین نیاز خود با استفاده از دریاها و اقیانوس‌ها سوق داد. ظرفیت محدود تولید غذا در خشکی، دریا و اقیانوس سبب شد جامعه بشری توجه ویژه‌ای به پرورش آبزیان و افزایش تولید در واحد سطح داشته باشد.

در این راستا پرورش آبزیان که به‌صورت غیرتجاری و غیرصنعتی در مناطق مختلف دنیا رواج داشت به سمت صنتی شدن و تولید تجاری حرکت کرد. با جستار در پیشینه پرورش میگو در جهان می‌توان به سبقه‌ای قریب به 6 قرن دست یافت که البته سرآغاز شیوه علمی آن به اقدام دکتر «فوجی ناگا» دانشمند ژاپنی، پدر پرورش میگوی جهان در سال 1933 باز می‌گردد. این اقدام در منطقه خلیج فارس با تحقیقات دکتر «یوشیما اینوموتو» محقق ژاپنی در سال 1969 کلید خورد.

امروزه آمار نشان می‌دهد هر ساله میزان تولید آبزیان پرورشی سهم بیشتری از تولید کل پروتئین حاصل از آبزیان را به خود اختصاص داده است. با پیشرفت علوم، پرورش میگو روند رو به رشدی به خود گرفته به نحوی که هم اینک چنین فعالیت‌هایی برای کشورهای جنوب شرقی آسیا از منظر ارز آوری، صادرات، اشتغال و بسیاری مولفه‌های دیگر دارای اهمیت بالایی است.

پرورش میگو در منطقه خلیج فارس و دریای عمان ابتدا توسط کشورهای کویت و بحرین صورت گرفت و تا کنون 18 گونه میگو در این منطقه شناسایی شده که میگوی «موزی» که از نظر تجاری در رده دوم جای دارد بیشتر در آب‌های استان هرمزگان صید می‌شود.

تحقیقات مقدماتی در زمینه پرورش میگو در ایران از سال 1363 انجام گرفت. سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در دهه اخیر سبب توسعه آبزی‌پروری با روندی پایدارشده است. نگرش مثبت مسوولان ملی و منطقه‌ای نیز چشم‌انداز روشنی را برای این صنعت تداعی کرده و ضریب اطمینان و انگیزش سرمایه را دوچندان کرده است.

تا کنون افزون بر 180 هزار هکتار اراضی غیر قابل کشاورزی که برای پرورش میگو مناسب است در خطه جنوبی کشور شناسایی شده است که بنابر آمار تا سال 1384 حدود 45 هزار هکتار از این اراضی به متقاضیان این صنعت واگذار شده که حدود هشت هزار و700 هکتار از این اراضی آماده تولید می‌باشد.