در یادداشت این استاد دانشگاه آمده است:
جمهوری اسلامی ایران اهداف هسته ای مشخصی دارد. رسیدن به این اهداف بخشی از راهبردهای امنیت ملی در جهت کسب منافع ملی ست. ایران در این هدف‌گذاری الزاما نیاز به ظرفیت دستیابی حداقل ۱۹۰ هزار سو ، طراحی و ساخت آب شیرین کن های هسته ای برای تامین آب مورد نیاز کشور، طراحی و ساخت نیروگاه‌های هسته ای، ساخت زیردریایی‌های هسته ای جهت افزایش سطح قدرت و نفوذ منطقه ای و جهانی خود و..... دارد.
ایران طبق نظر صریح فرماندهی معظم کل قوا هیچگاه بدنبال ساخت و استفاده از سلاح هسته ای نخواهد بود اما از نظر ایجاد فضای ذهنی امنیتی و ایجاد توازن منطقه ای، باید در کوتاه ترین زمان از نظر کمیت و کیفیت به نقطه صفر قابلیت "فرار هسته ای" دست یابد. این مسیری غیر قابل بازگشت است و به همراه بسیاری از عوامل اقتصادی، سیاسی ، فرهنگی و.... بعنوان مکمل ، آینده ایران را تضمین خواهد نمود.
با این توضیح بنظر می‌رسد مهم‌ترین اولویت هسته ای جمهوری اسلامی ایران پس از حادثه نطنز برگشت سریع ایران به مسیر قبل از حادثه و جبران خسارتهای فنی و مالی مجتمع نطنز در کوتاهترین زمان است. اولویت کشف و برخورد قاطعانه با عامل یا عوامل این حادثه اهمیت فراوانی دارد اما نباید "مهندسی رفتار هسته ای" ایران را تغییر دهد. در روزها و ماه‌های آینده چگونگی این مهندسی رفتار برای کشور سرنوشت ساز خواهد بود.
عمران علیزاده
استادیار جغرافیای سیاسی
منبع: روابط عمومی بسیج اساتید استان گیلان
