خبرگاری بسیج قزوین: عید قربان را می گویم! آن روز که خدای متعال به ابراهیم رحمت الله فرمودند: اگر میخواهی تو را در پاکی و خلوص بسنجم فرزندت اسماعیل را قربانی کن! ابراهیم نگران است، بین وسوسه شیطان و دستور الهی گرفتار است، کدامین فرمان را بپذیرد؟ ندای آسمانی از راه می رسد! ای ابراهیم در قربانی فرزندت اسماعیل تعجیل کن که خیر دنیا و آخرت تو و قومت در آن نهفته است!
ابراهیم فرزندش را در آغوش می گیرد اما جگر گوشه اش را با دستان خود سلاخی خواهد کرد. چقدر سخت است که فرزندت را قربانی کنی! لحظه موعود فرا میرسد! اسماعیل و ابراهیم هردو با چشم گریان برای امر الهی راضی شدند. کارد بر گلوی اسماعیل می نشیند. هرچقدر تلاش می کند نمی تواند سر فرزند را جدا کند.
از آسمان ندایی به زمین می رسد. ای ابراهیم! خدای متعال نذر تو را پسندید هم اینک فرزندت را بردار و به جای او آن گوسفند را ذبح کن که خدای لایزال از نسل فرزندت پیامبرانی را خواهد فرستاد تا مردم را به آیین توحید فراخوانند.
ابراهیم شیطان را ۷ مرتبه سنگ زد. اسماعیل را در آغوش گرفت و چه شیرین بود آن روزگاران که نسل پیامبران ابتدا خود را به قربانگاه بردند تا نفس سرکش را زمین بزنند.
آقا زادهایشان و عزیزترین افراد را برای خدا قربانی کردند تا فرزندان و خانواده بدانند اگر جز رضای خدا کاری کنند هیچ امتیاز و برتری نسبت به سایرین ندارند بلکه مجازات خواهند شد.
خدای بزرگ اسماعیل معصوم را به قربانگاه برد تا به مسئولین امروزی ما بفهماند فرزندان شما معصوم نیستند پس مراقب هنجار شکنی آنان باشید.آقا زادگی در ابتدای ادیان ابراهیمی ذبح شد تا دیگران و مستضعفان امت به زحمت نیفتند.
در انقلاب اسلامی آقازادگی نمرد و ذبح نشد تا جایی که صحنه هایی از دنیا زدگی و رانت و فساد را به رخ مردم می کشند و دریغ از یک برخورد! ابراهیم نبی فرزندش را به خاطر معصیت نکرده به قربانگاه برد تا نفس دنیا زدگی را بمیراند اما حضرات مسئول برخی از آقا زاده هایتان آینه دق هستند!.
ابراهیم نبی فرزندش را برای زندگی راحت تر به دامان نمرود نفرستاد. شما فرزندانتان را در آمریکا فرستادید که امام مستضعفان آن را شیطان بزرگ خواند و کسانیکه در دامن شیطان پرورش یابند در عاشورا و عرفه به دنبال سلاخی کردن خون خدا هستند.
حسین برای امر به معروف و نهی ازمنکر به میدان رفت.خود را به قتلگاه رساند تا امت را از معصیت حاکمان آگاه کند! حسین مظلوم تر از همه تاریخ است. ابراهیم هنگام بریدن سر اسماعیل به او آب نوشاند و سرش را در دامن خود گرفت و با ناله های اسماعیل جگرش می سوخت!
اما حسین چقدر بزرگ تر از ابراهیم نبی به میدان امتحان آمده است! تنها حتی تنهاتر از خدا ناله میزند. اسماعیل جرعه ای آب نوشید اما علی اصغر آقازاده شش ماهه تشنه شهید شد. تیغ برگلویش نشت. علی اکبر با دست شقیه ترین افراد سلاخی می شود.
این چه امتحانیست؟ میدان نبرد نفاق با اسلام ناب که سرباز شش ماهه به میدان آمده است. آقای همه اهل بهشت آقازاده های معصومش را به قربانگاه فرستاده است. خودش مانند اسماعیل ذبح می شود. کارد از گلو کاری نمی کند جای بوسه پیامبر است. سرش را از پشت می برند و عظیم ترین ذبح تاریخ رقم می خورد.شمر به همه ما اموخت که در میدان جنگ وقتی به شما قالب شوند باز هم از پشت به شما حمله می کنند و از دشمنانتان انتظاری جوانمردی نداشته باشید
چرا تیغ ابراهیم بر گلوی اسماعیل کارگر نشد اما تیغ شمر و سنان بر گلوی ابا عبدالله نشست! سر آقا بر نیزه رفت و تن آقازاده نیز بر زمین افتاد.
اگر جنگ بین دو معصوم رخ دهد هیچ خونی ریخته نمی شود مگر با میانجی خدای متعال که تحفه ای برای شادی آنها بفرستد و ذبح خود را ارزانی خلوص آنها بدارد. اما در جنگ بین حق و باطل همیشه خونها به ناحق ریخته می شود.
آنجا خدا به تماشا می نشیند و از پرواز خونین و شهادت مردان خویش لذت می برد. مسئولان عزیز در جنگ بین استکبار و اسلام پابرهنگان فرزندانتان در آمریکا و انگلستان چه غلطی می کنند؟ خون فرزندانتان مگر از آقازاده های ابا عبدالله بالاتر است؟
قربان ذبح آقا زادگی بود اما عاشورا ذبح آقا با آقازده هایشان بود. آن یکی برای خلوص بندگی اما عاشورا برای نجات از بندگی شرک بود.برای زدن ریشه های نفاق و اسلام سرمایه داری و کاخ نشینی بود.
در نوشته های بعدی تحلیلی زیبا از عاشورا ارائه خواهم داد.
نگارنده: صادق چگینی
