مادر شهیدی که درمراسم تشییع فرزندش همرزمان شهید را دلداری میداد

با شنیدن خبر شهادت، یک اتوبوس همکلاسی‌ها و همرزمان شهید جهت تشییع او عازم یزد شد مراسم با شکوهی بود از آنجا که سید احمد یکی از دانش آموزان نخبه دبیرستان بود وبخاطر نجابت واخلاق خوبش از محبوبیت خاصی در بین بچه‌ها برخوردار بود لذا داغ او برا‌ی دوستانش خیلی سنگین بود از این رو در مراسم او خیلی بی تابی می‌کردند و بر سر وسینه می‌زدند تنها کسی که توانست در آنروز آن‌ها را آرام کند مادر شهید بود سیده بزرگواری که، چون کوه ایستاده بود وهمه را آرام میکرد شیرزنی که به نقل از فرزندانش هنوز کسی گریه او را در داغ فرزنش ندیده است و همیشه بر لبانش یک جمله جاریست و همه را باآن جمله دلداری میدهد ((سر بریده فرزندم فدای سر بریده عزیز زهرا، حسین (ع))

ادامه دارد...