امنیت سبز و دستان پرقدرت انتظامی!!
فیلم زورگیری از یک خانم قزوینی در شبکه های اجتماعی منتشر گردید، در همان ابتدا سوالات زیادی را دوستان و آشنایان از بنده می پرسیدند، آیا این افراد دستگیر می شوند؟اصلا نیروی انتطامی قدرت شناسایی این افراد را دارند؟
مملکت این قدر خراب شده که جرات نمی کنیم از درب خونه بچه ها را جایی بفرستیم. این خانم تا سالها ترس و استرس دارد و به خانواده منتقل می کند.
چرا کسی با این ارازل برخورد نمی کند؟فقر و بیکاری به همراه ناتوانی دولت در معیشت و اقتصاد سبب گردیده که بروز این موارد بیشتر شود چرا رهبری کاری نمی کند؟
انسان موجودیست که برای امنیت به قویترین ها پناه می برد، در گفتمان شهروندان و آشنایان با بنده انتظار از نیروی انتظامی و رهبری بیش از سایر ارکان بود.
وقتی با سردار فرماندهی انتظامی استان دیدار داشتم آن قدر ارباب رجوع داشتند که فرصت انتقال سخنان مردم و انتظارات را نداشتم، اما به شهروندانی که سوال می کردند چند جمله را بیان کردم.
نیروی انتظامی در این گونه موارد با شدت برخورد می کند و محال است اجازه دهند عده ای ایران را با افغانستان عراق اشتباه بگیرند و اجازه قدرت نمایی را به هیچ ارازلی نخواهند داد.
دوم:نیروی انتظامی با دو دهه قبل متفاوت است خصوصا مدیریت صحنه گرانی بنزین و اعتراضات در خیابان ولیعصر را به صورت میدانی رصد کردم و می توان گفت؛ جانشین فرماندهی انتظامی قزوین سرهنگ عبدالملکی فوق العاده بود، شنیدن سخنان معترضین و سعه صدر در مماشات با جوانان معترض سبب شد که برخی از معترضین با نیروی انتظامی هماهنگ شوند، در پاره ای از موارد نیز فحاشی و توهین ها را مدیریت می کردند. پلیس فرهنگی مد نظر رهبری انقلاب را در آن صحنه مشاهده کردیم که علیرغم اقتدار جاذبه انقلابی را به نمایش گذاشتند.
دستگیری افراد زورگیر توسط نیروی انتظامی، وعده سردار به افراد آسیب دیده در خصوص عاملین بزهکار با حضور در بین مردمی که به فرزندان سبزپوش خود پناه آورده بودند باعث غرور و افتخار گردید تا افراد بزهکار بدانند قزوین جایی برای جولان و هرزگی آنان نیست.
نویسنده به سهم خود از نیروی مقتدر انتطامی تشکر ویژه و قدرانی نموده و امید است در سایه الطاف الهی قامتشان استوار باشد.
رضایت حداکثری مردم با این اقدام فنی و حرفه ای پلیس اعتماد و اعتقاد به سبز پوشان را دو چندان کرد درخواست و مطالبات مردمی مبارزه با سلاح گرم و تهدید فضای مجازیست.
نگارنده: صادق چگینی
