سپید پوش مهربان و صبور

به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، ساعت از نیمه شب گذشته جز صدای آه و ناله زیرلب بیماران چیزی شنیده نمی‌شود ...  ‌
می‌آید با همان لبخند همیشگی و انرژی مضاعفی که خستگی را نیز در برابرش به زانو درآورده...  
تک تک به تخت بیماران سری می‌زند به کسی دارو می‌دهد و دیگری را با فشردن دستش التیام می‌بخشد...  
کودک را نوازش میکند و به مادر نشسته بر بالینش عشق تعارف می‌کند و ایستادگی می‌خوراند...  
آری پرستار، همان که سپیدی لباسش براتی بر پاکی دلی است که در گرو عشق به الگوی زینبی اش داشته و دارد.  
همان زینب کبری که در پنجم جمادی الاول زمینی شد و پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین (ع) و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت (ع) را برعهده داشت و این روز را مزین به نام پرستار نمود.  
بر این اساس است که امام صادق (ع) در شأنش فرموده اند: 
«کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیازاو برآورده شود یا نه همانندروزی که از مادر متولد شده است از گناهان پاک می‌گردد»
سپیدپوش مهربان و صبور؛ من در حیرتم از عنایتی که خدا به ضمیرت روا داشته که شب‌ها از غم هم نوعان رنجورت، خواب به چشم‌هایت راه نمیدهی و خستگی را به حاشیه می‌رانی تا بیمارت خستگی زتن برهاند ...  
شک ندارم سینه ات سیراب از دریای عشق به خدا و یاری به بندگان اوست که این چنین احسان و ازخودگذشتگی بر بیماران می‌باری و زخم هایشان را التیام می‌دهی...  
تو خود تعبیر بی پیرایه‌ای از صبر و صبوری هستی که بر درد بیماران نه مرهم که محبت و عشق می‌نهی...  
چشمانت نگاه نگران شان را به امید فرا می‌خواند و گرمای دست‌هایت سردی دردهایشان را استقامت می‌آموزد.  
جایگاهت آنقدر بالا است که پیامبر مهربانی‌ها در مقاوت فرمو:هر کس یک شبانه روز بیمارى را پرستارى کند، خداوند، او را همراه با ابراهیم خلیل، برمی انگیزد و به سان برقى پُر درخشش، از صراط می ‏گذرد.
دست مهرخدا همواره به همراه مهربانی هات؛ دعای دردمندانی که بر بالینشان بودی بدرقه راه و منش پروانگی ات.  
تو همان باغبان گل‌های پژمُرده و شاخه‌های ترک خورده‌ای کن نگاه پروردگار بر تو می‌بارد...
خوشا بحالت فرشته دادرس دردمندان... نسیم رضایت خدا گوارای وجودت باد که براستی تو تندیس زیبای فداکاری و صبری و نماد نیکوکاری‌ای پرستار روزت گرامی.

*جمال رضوانی/ روابط عمومی اداره میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری شاهرود