دیدار مسئولان بسیج رسانه با خانواده شهید حسن هادی

"باران و آفتاب بهاران را دیده ای که چگونه درهم می آمیزند؟ حسن اینگونه بود در گریه می خندید و در خنده می گریست. دلی دریایی داشت، مطمئن و آرام بود اگرچه امواج بی قراری بی تابانه خود را به ساحل بلند سینه ستبرش می کوبید؛ بی قرار و بی آرام! تخریب چی بود، طلبه بود، هنرمند بود، ورزشکار هم بود. نگاهش به مهربانی باران بود و خنده اش به گرمای آفتاب. پناه آرام و مفرح دره های سبز را با خود داشت."
 

اینها کلام شهید سید مرتضی آوینی در وصف "شهید حسن هادی" است که زبان صادق و بی پیرایه شهیدی به وصف شهید دیگری گویا شده و حکایتی از عظمت شهیدی دارد که در روزهای ابتدایی کربلای 5 بار سفر را جانانه بست و دیگر نگاهی به ما نکرد. حسن واقعا بی قرار و بی آرام بود گویی عمر خود را کوتاه می دید که آنچنان بی صبری و بی قراری می کرد. از همان زمان که تقدیر نوجوانی اش تحصیل در هنرستان کارآموزی و شاگردی شهید رجایی بود خیلی بزرگ از سن شناسنامه ای در تکاپو بود.