حصیربافان هورنشین

به گزارش خبرگزاری بسیج، شـهر هویزه در فاصله 12کیلومتری شهرسوسـنگرد قرار دارد. نخل های سر به فلک کشـیده نشـان می دهد عمده درآمد ساکنین این شهر کشت خرما است و روزی خود را از طریق این نخل ها بدست می آورند. عدهای نیز مشغول صید ماهی هستند و عده ای نیز گاومیش پرورش می دهند. مردمان هویزه اما به برکت وجود نخل ها فعالیت دیگری نیز انجام می دهند که در این گزارش بیشتر به این فعالیت که اکنون به عنوان میراث فرهنگی هویزه شناخته میشود میپردازیم. هنگامی که کشاورزان برای چیدن خرما به بالای نخل می روند در کنار برداشت خرما شاخ و برگ های نخل را هم هرس می کنند. زنان و دختران منطقه از این شاخ و برگها لوازم صنایع دستی چون حصیر و کیف و سبد می بافند. مانـدگاری بالایـی کـه این محصولات گیاهی دارد موجب شـده اسـت تا اهالی هویـزه نیـز خودشـان از این صنایع دسـتی در زندگی روزمره اسـتفاده کنند و بخشی را نیز برای فروش روانه بازار کنند. حصیربافی در هویزه موجب شده است این منطقه از سال های گذشته به عنوان قطب حصیربافی کشـور مطرح شـود. حصیرهای بافته شـده هم النه حیوانات اهلـی اسـت و هم محافظی بـرای جلوگیری از ورود حیوانات وحشـی به داخل خانه ها و چادرها.

رونق حصیربافی به همت بسیج سازندگی

حصیربافی در یکی دو سـال اخیر به همت سـازمان بسـیج سـازندگی در هویزه رونق خوبی گرفته اسـت. آقای کوتی نماینده سـازمان بسـیج سازندگی در این منطقـه میگویـد این فعالیت بیشـتر به عنوان یک سـرگرمی در منطقه هویزه انجـام میشـد بـه طوری کـه هر خانواده کـه نخیالت داشـت از برگهای نخل اسـتفاده میکرد و برای خودش محصوالتی را ایجاد میکرد که مورد اسـتفاده شخصی قرار میگرفت. وی ادامه داد: این کار معموال توسط خانمها و دختران خانواده انجام میشد به طوری که به عنوان درآمد به هیچ وجه به حصیربافی نگاه نمیشد تا اینکه توسط مراکز فرهنگی کار حصیربافی به عنوان یک شغل معرفی شد. آموزشها بیشتر شد و افرادی که عالقهمند به این رشته هنری بودند بر تعدادشان افزوده شد. کوتـی تصریـح کـرد: حتی مـردان هم وارد این رشـته شـدند و محصوالتی را با استفاده از برگ نخل تولید کرده و برای فروش روانه بازار کردند. وی ادامـه داد: در ابتـدا میـزان اشـتغال در ایـن بخـش پایین بود بـه طوری که برای بافتن حصیر نهایت دو نفر یا حداکثر ۳ نفر بیشـتر نیاز نبود و کارگاههای بافندگـی کـم بـود تا اینکه بسـیج سـازندگی تصمیم گرفت با اعطـای وامهای خوداشتغالی فعالیت در این بخش را رونق بخشد. کوتـی گفـت: مـواد اولیـه از نیزارهـا و نخیالتی که در این منطقه بـه وفور یافت میشـود تهیه شـده و در اختیار بافندگان قرار میگیرد و در نهایت محصوالت جمعآوری میشود و برای فروش روانه بازار میشود.

جبران سهم اندک از نفت

به گفته این رابط سـازمان بسـیج سـازندگی، اگر فعالیت در این بخش بیشـتر مـورد توجـه قـرار گیرد به راحتـی میتوان برای این محصوالت بـازار صادراتی فراهم کرد. در همین خصوص با دکتر باورساد یکی از اساتید دانشگاه پیام نور منطقه هویزه صحبـت کردیـم او به خبرنگار مجله منهای نفت گفت: اگرچه هویزه در اسـتان نفتخیز قرار گرفته اسـت اما مشـکالتی که امروزه گریبانگیر این منطقه شده است به دلیل همین نفتی است که استخراج میشود. وی ادامه داد: مردم هویزه و خوزستان سهمشان از نفت اندک است و این مسئله موجب شـده اسـت تا نتوانند بهمانند دیگر اسـتانهای کشـور از جمله تهران و اصفهان رشد و توسعه پیدا کنند.

باورسـاد گفـت: مردمـان هویزه به غیر از نفـت، ثروت دیگری دارند به نام نخل و خرما که بهترین کیفیت خرمای منطقه را تولید و روانه بازار میکنند. همچنین در چند سـال اخیر تولید محصوالت صنایع دسـتی نیز در این منطقه رشد پیدا کـرده کـه ایـن میتوانـد منطقه هویزه را جدای از نفت به شـهرت برسـاند. زیرا این محصوالت اکنون غیر از اسـتان خوزسـتان به شهرها و استانهای دیگر نیز ارسال میشود.

این استاد دانشگاه گفت: رشته صنایع دستی در سال های اخیر بیشتر از گذشته مورد توجه جوانان خوزستانی قرار گرفته است که این موضوع میتواند به توسعه منطقه کمک شایانی کند به شرط آنکه حمایتهای مالی نیز از این جوانان شود. برای بررسـی بیشـتر از نحوه کار حصیربافی با آقای سـعداوی یکی از کسانی که در این رشته متمرکز شده و از این طریق امرار معاش میکند گفتوگو کردیم. وی میگوید حصیربافی سـنت دیرینه اهالی این شهرسـتان اسـت که با وجود نیزارهـای زیـادی کـه در ایـن منطقـه وجـود دارد میتوان صنایع دسـتی را به کشـورهای حـوزه خلیـج فارس صادرات کـرد که این امر بـا حمایتهای مالی امکانپذیر است.

سـعدای در حـال حاضـر یـک کارگاه کوچـک حصیربافی دایر کرده اسـت که مواد اولیه را چون در دسـترس هسـت به راحتی فراهم کرده و بعد از بافندگی محصوالت خود را روانه بازار میکند.

وی ادامه میدهد: فروش محصوالت به راحتی صورت میگیرد و مشکلی از این بابـت وجـود ندارد و اگر این بیماری کرونا نبود قطعا فروش محصوالت به خاطر ورود مسـافران و گردشـگران که برای دیدن مناطق جنگی به این منطقه سـفر میکنند بیشتر بود. امکان صادرات این محصوالت نیز وجود دارد زیرا مسافران عراقـی کـه به ایـن منطقه میآیند از این محصوالت خریـداری کرده و به عراق میبرند و اگر تولیدات افزایش یابد به راحتی میتوان حجم فروش را با توجه به تقاضایی که مسافران عراقی دارند افزایش داد.