به گزارش خبرگزاری بسیج از آذربایجان شرقی، «اسماعیل بنایی» دهم خرداد سال ۱۳۴۳ در خطه آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود و پدرش نام فرزند خود را همانند ذبیح کعبه، «اسماعیل» نهاد که نشانه‌ای باشد برای نسل‌های آینده. به‌طور قطع، حال و هوای معنوی و مذهبی پدر و مادر در روحیه کودک معصوم آن‌ها اثر خوب خود را نهاد و او را انسانی وارسته بار آورد.
«اسماعیل» دوره دبستان را در حالی طی کرد که علاقه‌مند به مسائل مذهبی و قرآنی و نیز شیفته بازی و ورزش بود و با دوستانش فوتبال بازی می‌کرد و فوتبال را در دوران تحصیل خود نیز ادامه داده و در تیم‌های مختلف نوجوانان و جوانان شرکت می‌کرد و در مسابقات ترتیب داده شده توسط مربیان آموزشی و مدیران مربوطه، حضور می‌یافت و دستاورد تلاش‌های او، برنده شدن کاپ تیمی بود.
«اسماعیل» به فعالیت‌های اجتماعی و دینی گرایش داشت؛ به‌طوری‌که در نماز‌های جماعت مساجد و به‌ویژه مسجد میدان بناب شرکت می‌کرد. وی آخرین مقطع تحصیلی را در شرایط اوج‌گیری نهضت انقلاب اسلامی سپری کرد و اخذ بالاترین نمرات در ورزش و خط و هنر در میان نمرات دیگر درسی، حاکی از علاقه او به کار‌های علمی و هنری بود.
«اسماعیل» در زمینه مبارزات علیه رژیم دیکتاتوی شاه وارد عرصه جهاد و مبارزه شد و با انقلابیون دیگر، جشن پیروزی انقلاب اسلامی را در ۲۲ بهمن سال ۵۷ برگزار کرد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز، هنگام تجاوز رژیم متجاوز صدام به خاک کشورمان، به قیامی جانانه علیه دشمن برخاست و همانند سایر جوانان فداکار وطن، داوطلبانه در دوره آموزشی نظامی شرکت کرد
وی ۹ آبان سال ۱۳۶۱ وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و در یکی از دوره‌های آموزشی که به‌مدت یک‌ماه بود، با تاکتیک، امداد، تخریب و اسلحه و فنون دیگر رزم آشنا شده و این دوره را با موفقیت کامل به اتمام رساند. آخرین تلاش «اسماعیل» در راه ادای تکلیف خود در راه خدا، حضور داوطلبانه در جبهه جنوب در تاریخ یکم آذر سال ۱۳۶۱ بود، تلاشی که سرانجام موجب قربانی شدن وی در راه معبود خویش شد؛ «اسماعیل بنایی» ۲۰ بهمن سال ۱۳۶۱ در فکه بر اثر اصابت ترکش در ناحیه پشت بدن، به شهادت رسید.
