درسی که ۱۳۲ به من داد...

به گزارش خبرگزاری بسیج از قم،متن این یادداشت بدین شرح است:

 

ما آدم‌ها در برخورد با وسایل نقلیه (دنیا) سه مدل برخورد داریم

 

گروه اول گروه بیخیالان است. فقط در حد بنزین و روغن و چندسال یکبار تعویض لاستیک و اگر هم یادشون باشه تسمه تایم را تعویض می‌کنند.

 

گروه دوم برعکس گروه اول مرتب به ماشینشون می‌رسند. زندگی شون ماشینشون شده است. مثلا ماشینشون رنگ آفتاب را ندیده، چون سریع با چادر پوشیده شده است؛ واکس و پولیش و لنگ مرتب دستشون است.

دفترچه تعویض روغن/ فیلترهوا / فیلتر روغن / روغن ترمز / تسمه تایم / واسکازین و... دارند و مرتب در روز و ساعت مشخصی به ماشینشون می‌رسند.

تا صدای اضافه‌ای از ماشین می‌شنوند سریع درستش می‌کنند. خلاصه دنیاشون ماشینشون است.

 

 گروه سوم نه اهل افراطند نه تفریط؛ به اندازه برای ماشینشون وقت و هزینه صرف می‌کنند. ماشینشون هم همیشه سرپا و سرحال در خدمتشون است.

خلاصه اینکه نگارنده تا حدی ترکیبی از گروه اول و گروه سوم بودم

 

تا این که جاده پیچید و ما نپیچیدیم.

با خودم فکر می‌کردم شاید طی این ۱۰ سال در حق ماشینم کوتاهی کردم ... مثل گروه اول بودم
ماشین هم یک خرج سنگینی روی دستم گذاشت در حد ۱۲ میلیونی که خریده بودم خرجش کردم تا رو به راه بشود.
بالاخره دیروز آخرین مورد از خرابی ماشین که مشکل abs چرخ عقب بود را رفع کردم
با خیال راحت گفتم خداروشکر دیگه تموم شد
البته اینو بگم سپر عقب پیچش افتاده بود که اونو خرابی حساب نکرده بودم
گذشت تا شب
اومدیم با بچه‌ها بریم خونه که‌یک دفعه ماشین جلویی که راننده اش یه خانم بود خاموش شد و...
تق ...
پنجره جلو شکست و کاپوت ...
یاد اون راننده نیسان افتادم که می‌گفت:
همه از رانندگی ما می‌ترسن ما از رانندگی خانم‌ها
خلاصه ۱۳۲ به من فهماند این دنیا (وسیله نقلیه) راحتی مطلق ندارد...

 

امیر مومنان علی علیه السلام در مذمّت دنیا فرمود: شما را از دنیا بر حذر مى ‏دارم، زیرا دنیا جاى پایدارى نیست، و فرودگاهى که در آن آب و گیاه طلبید (و به آسودگى در آنجا بمانید) نمى ‏باشد، به چیزهاى فریبنده خود را آراسته و به آرایش خویش (مردم را) فریب داده است.

اللهم عجل لولیک الفرج