عضویت ایران در شانگ های اتفاق بزرگ و مثبتی است
به گزارش خبرگزاری بسیج از استان چهارمحال و بختیاری؛ محمدرضا عسکری ارمندی کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با خبرنگار بسیج در خصوص عضویت و تاثیر گذاری فعال ایران در شانگهای گفت: عضویت ایران در سازمانهای بین المللی همانند شانگهای بیش از پیش میتواند پرستیژ و اعتبار بین المللی کشور را در معادلات پیچیده ساختار نظام بین الملل افزایش دهد.
وی بیان کرد: در واقع عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان بین المللی شانگهای قدرت چانه زنی کشور را در سطح جهانی بیشتر میکند، اما باید توجه داشته باشیم که عضویت صرف در این سازمانها تاثیر چندانی ندارد بلکه باید نقش فعال و موثری در این زمینه داشت.
محمدرضا عسکری ارمندی افزود: اگر چه گفته میشود این سازمان تحت تاثیر کامل سیاستهای دو قدرت بزرگ جهانی چین و روسیه است، اما با حضور هند و پاکستان به عنوان دو قدرت اتمی و سایر کشورهای آسیای میانه و ظرفیتهای عظیمی که از نظر وسعت، جمعیت، بازارهای متنوع دارد، اما میتواند در آینده نقش مهمی در کلیت ساختار نظام بین الملل ایفا کند که برای تبدیل شدن به یک بازیگر مهم بین المللی راه طولانی در پیش خواهد داشت.
وی ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران از سال ۲۰۰۵ تمایل خود به عضویت دائمی در این سازمان را نشان داد که البته به دلایل مختلفی از جمله سیاستهای جهانی بر علیه ایران، موضع تهاجمی شورای امنیت به خصوص در مورد پرونده هستهای ایران، همکاری سازمان ملل متحد با آمریکا در سیاستهای ضد ایرانی و تحریمهای همه جانبه بین المللی باعث تاخیر ۱۵ سالهای در پذیرش عضویت ایران در این سازمان شد.
کارشناس مسائل سیاسی بیان کرد: شکست تحریمهای جهانی بر علیه ایران، افزایش روز افزون قدرت و تاثیر گذاری جمهوری اسلامی در معادلات سخت منطقه باعث شد که اعضای اصلی شانگهای به ایران به عنوان قدرت منطقهای نگاه کنند که عضویتش در شانگهای یک وزنه بزرگ برای این سازمان محسوب میشود و البته باید توجه داشته باشیم که عضویت ایران در چنین سازمانهایی به افزایش قدرت چانه زنی کشور در منطقه و فرا منطقه منجر خواهد شد.
وی عنوان کرد: برخلاف آنچه برخیها تصور میکنند شانگهای به هیچ وجه تمایلی به موضع گیری تهاجمی بر علیه غرب و آمریکا ندارد و اتفاقا کشوری همانند چین بیشترین روابط تجاری با آمریکا را در دنیا دارد، در واقع چین و روسیه به عنوان دوبازیگر اصلی این سازمان در صدد هستند بدون ایجاد حساسیتهای امنیتی در برخورد با غرب در گام نخست پایههای خود را مستحکم کنند تا رسما به عنوان یک بازیگر موثر و قدرتمند بین المللی به جهان شناخته شود و قطعا در این زمینه برنامههای کوتاه مدت و بلند مدتی را دنبال میکند، به همین دلیل وجود هر گونه برخورد یا موضع گیری برعلیه آمریکا و... در شرایط فعلی نه تنها در دستور کار سازمان نیست بلکه غیر ممکن است.
عسکری همچنین عنوان کرد: شانگهای میتواند در آینده به مهمترین سازمان جهانی تبدیل شود، اما در صورتی که سیاستهای خود را بر مبنای اهداف مشترک اعضا طراحی کند، شانگهای باید حوزه نفوذ خود را در همه عرصه به خصوص مبادلات اقتصادی، روابط سیاسی و حتی حوزه فرهنگی به شدت افزایش دهد برای مثال تاسیس سینمای مشترک، برگزاری جام فوتبال و سایر ورزشها با کشورهای عضو، ایجاد زیرساختهای لازم برای پول مشترکی که تمامی روابط تجاری را با آن و خارج از دلار انجام دهند.
وی بیان کرد: انجام مانورهای نظامی و ترویج آموزشهای مدرن با تاسیس دانشکدههای نظامی، ایجاد زیرساختهای فرهنگی برای آشنایی ملل با فرهنگ و تمدن کهن کشورهای عضو، پذیرش و بورسیه اساتید و دانشجویان میتواند نقش فعال تری در جهان داشته باشد و از این وضعیتی که گاها خنثی و غیر فعال تعبیر میشود خارج شود.
وی ابراز کرد: حضور و عضویت ایران در سازمانهای بین المللی هیچگونه تضادی با استقلال کشور ندارد و گفت: اتفاقا موجب حفظ موجودیت سیاسی مستقل کشورها خواهد شد، زیرا در سازمانها منشور و اساسنامهای وجود دارد که بر استقلال، حفظ تمامیت ارضی و روابط خارجی محترمانه و دوستانه تاکید میکند به خصوص سازمان شانگهای که چند هدف اصلی مشترک در حوزه امنیتی، اقتصادی، مبارزه با تروریسم و تجزیه طلبی را که مورد توافق و تفاهم همه اعضا میباشد را دنبال میکند و این اتفاق مثبت و موفقیت دیپلماتیکی خوبی برای جمهوری اسلامی ایران است.
عسکری خاطرنشان کرد: به صراحت معتقدم پیوستن جمهوری اسلامی ایران به این سازمان اتفاق بزرگ و مثبتی برای این سازمان بود و بیش از ایران این سازمان شانگهای است که از این مسئله سود میبرد، زیرا قدرت منطقهای جمهوری اسلامی ایران و نقش مهمی که امروز در معادلات بین المللی دارد بر کشوری پوشیده نیست.
وی تصریح کرد: موقعیت ژئوپولیتیکی ایران، وجود ذخایر عظیم نفت، گاز و سایر... قدرت ویژهای به شانگهای میدهد، اما از طرفی مزایای بسیاری برای کشور دارد از جمله اینکه برنامه آمریکا برای منزوی کردن ایران را با شکست روبه رو میکند، زمینه انتقال دانش و فناوری در زمینه صنایع پتروشمی، نفت و گاز را فراهم میکند و قدرت چانه زنی در سیاستهای بین المللی را افزایش میدهد.