به گزارش سرویس بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت خبرگزاری بسیج، به نقل از دفاع پرس، شهید «ابوالقاسم روحی ایولی» فرزند «ذبیح الله» یکم اسفند سال ۱۳۴۷ در نکا به دنیا آمد و در تاریخ سوم تیر سال ۱۳۶۶ در منطقه «ماووت» به شهادت رسید.
وصیت‌نامه شهید «ابوالقاسم روحی»:
با سلام درود به امام زمان (عج) منجی عالم بشریت و نائب بر حقش امام امت خمینی بت‌شکن؛ و با سلام و درود بر شهدای کربلا و شهدای کربلای ایران که با خون خود درخت انقلاب اسلامی را آبیاری کردند و با سلام و درود بر خانواده معظم شهدا که چنین فرزندانی را تقدیم انقلاب و مملکت خود کرده‌اند.
اینجانب ابوالقاسم روحی وصیت‌نامه خود را این چنین آغاز می‌کنم:
مادرم! اگر من شهید شدم ناراحت نباش. می‌دانم که مرا از خداوند خواسته‌اید و گرفتید و به‌طرف خدا بایستی بروم و از خداوند دانا خیلی تشکر می‌کنم که مرا به‌طرف خود خواسته و در راه حق مرا شهید کرده. مادر مرا ببخشید که زحمت‌های شما را جبران نکردم، شما برای من خیلی زحمت کشیدی، هفده سال با دست‌های پر از پینه که با رنج و کوشش زیاد به‌وجود آمده است، مرا بزرگ کردی، مادر راهی که من رفتم راهی است که امام حسین (ع) و یارانش در این راه شهید شده‌اند و جان شیرین خود را تقدیم اسلام کرده‌اند و با این عمل ما را راهنمایی و فداکاری را به ما آموختند و به‌همین دلیل پیروی از امام خود به جبهه حق علیه باطل رفتم، تا نگذارم که هیچ‌کس به میهن و ناموس ما تجاوز کند و تا آخرین قطره خون خود راه امام حسین (ع) را ادامه خواهم داد.
برادرانم! من که از این دنیا رفتم، اما شما که زنده هستید، راه شهیدان را ادامه دهید و سنگر ما را خالی نگذارید. برادران مواظب مادر باشید، خودتان می‌دانید که مادر چقدر برای ما زحمت کشید.
برادرانم! من که از کوچکی پدر خود را ندیده‌ام، همین مادرمان بود که کار پدر را می‌کرد. ما باید او را دوست و از او تشکر و قدردانی کنیم تا او از ما خشنود گردد، با خواهرانم رئوف بوده و مواظب آن‌ها باشید.
خواهرانم! وقتی که من شهید شدم ناراحت نباشید؛ می‌دانم که اگر کسی از دنیا برود، برای خانواده‌اش ناراحتی زیاد دارد، اما شما می‌دانید که این راه حق است و شما باید خدا را شکر کنید که راهی جز این راه را به ما نشان نداده است. مرا ببخشد که شما را ناراحت می‌کردم و سر شما را درد می‌آورم، خواهرانم، مواظب بچه‌های خود باشید و آن‌ها را دینی و اسلامی و مکتبی پرورش دهید.
دوستانم! شما می‌دانید که من چطور بودم، وقتی به جبهه رفتم، فهمیدم که راه حق این است جز این راه، راه دیگری نروید و به جبهه بیایید تا چیزی یاد بگیرید و جای خود را پر کنید. ای دوستانی که از کودکی با شما همراه بودم، اگر کار بد یا خوبی انجام دهیم، باید بدانیم که روز قیامت جواب همه آن‌ها را باید بدهیم.
دوستانم تا دیر نشده، به جبهه بروید و در راه حق با دشمن خود بجنگید و توبه کنید که دیگر وقتی برای پشیمان شدن نخواهد بود، دوستانم دیگر با شما عرضی ندارم، دیگر مرا نخواهید دید. هرچه از من دیده‌اید، مرا عفو کنید، هیچ‌وقت دعا به جان امام را فراموش نکنید. محل دفن من کنار مزار شهدای تخریب باشد و در ضمن در مراسم من هیچ‌گونه خرجی نکنید.
