بررسی نقش ورزش بر دنیای مادری/ مادران ورزشکار یک پله سخت‌گیرتر

به گزارش خبرگزاری بسیج، فاطمه بغلانی‌پور در «سلام تهران» با اشاره به سخت‌ترین ویژگی مادر بودن، گفت: نگران بودن و اضطراب برای آینده فرزند، سخت‌ترین ویژگی مادر بودن است. زمانی که به صورت واقعی مادر شدم یا حتی وقتی مربی هستم دختران را مانند فرزند خودم می‌دانم و نگران این هستم که وقتی در رشته‌ای کار می‌کنند چه آینده‌ای دارند.

وی در پاسخ به دلیل حضور فرزند سه‌ساله‌اش در مسابقات، بیان کرد: فرزندم کاراته، کار می‌کند. مربی‌اش فاطمه حقی است. گاهی وقتی تمرین می‌گذارد می‌گوییم کارن اگر این کار را انجام دهی داور این‌گونه برخورد می‌کند. همیشه برای کارن سؤال بود که داوران چه کسانی هستند و چگونه کار می‌کنند؟ انتخابی مسابقات بزرگ‌سالان برای مسابقات آسیایی قزاقستان کارن با من آمد که داوران را به او نشان دهم.

بغلانی‌پور با اشاره به تصور خود درباره آینده فرزندش، اظهار داشت: پدر کارن قهرمان دوچرخه‌سواری بوده است و کارن در هر رشته‌ای تصمیم بگیرد ادامه دهد، حمایتش می‌کنیم.

مربی تیم ملی کاراته در پاسخ به اینکه در مسابقات آسیایی به عنوان مربی شرکت خواهد کرد یا خیر، گفت: طبیعتاً فدراسیون گروه و کادر خود را انتخاب می‌کند. هر فردی مربی شود برایش آرزوی موفقیت می‌کنم. امیدوار هستم بهترین نتیجه به دست آید باعث افتخار ما است که دختران ما در مجامع بین‌المللی حضور پیدا کنند و پرچم کشورمان را به اهتزاز درآورند .

وی با اشاره به سابقه ورزشی خود، ابراز داشت: من هیچ‌گاه خودم قهرمان نبودم اما دختران قهرمان زیادی دارم که حس خیلی خوبی است. حس غرور به من دست می‌دهد وقتی دختران من مدال می‌گیرند.

بغلانی‌پور با توجه به میزان تأثیر کاراته بر زندگی شخصی‌اش، اظهار کرد: خیلی سال است که در رشته کاراته فعالیت می‌کنم. نظم کاراته با دیگر رشته‌ها تفاوت دارد؛ گاهی اوقات در زندگی شخصی نیز تأثیر می‌گذارد. گاهی به فرزندم تذکرهایی می‌دهم و بعد به خاطر می‌آورم که دنیای کارن با دنیای کاراته تفاوت دارد. فرهنگی هستم و سالی که معاون بودم وقتی زنگ را می‌زدم که دانش‌آموزان صف بایستند فکر می‌کردم مانند کلاس کاراته است و دائماً به آن‌ها تذکر می‌دادم اما سپس به خاطر می‌آوردم که اینجا کلاس کاراته نیست.

مربی تیم ملی کاراته بانوان درباره دیگر تأثیرات کاراته، بیان داشت: زمانی که می‌خواستم ازدواج کنم، برادرم به من یادآوری کرد که همسرم شاگرد کاراته من نیست که هر چه بگویی احترام بگذارد؛ یک فرد عادی است که می‌خواهی با او زندگی داشته باشی. این احترام گذاشتن که در کاراته آموزش داده می‌شود، در بسیاری موارد در زندگی شخصی نیز به افراد کمک می‌کند مثلاً کسی که زودتر از شما وارد شده است حتی اگر کوچک‌تر باشد هنگام ورود باید به او احترام گذاشته شود اما در برخی موارد نیز ممکن است زندگی را دچار مشکل کند.