به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، محمد جواد علی اکبریان، معلم و مدیر دبستان هدایت میزان در واکنش به تعطیلی مدارس به علت آلودگی و برودت هوا در یادداشتی برای این خبرگزاری آورده است:
نمی دانم عزیزان دست اندرکاری که برای تعطیلی ها تصمیم گیری می کنند دقیقاً چه پارامترهایی را در نظر میگیرند، ولی اتفاقی که در عمل برای دانش آموزان افتاده ، همان بلایی است که بر سر مرغ عروسی و عزا می آید که در هرصورت قربانی اش می کنند
نمی دانم این بزرگواران چه معیارهایی برای این امر دارند ولی احتمال می دهم از فاجعه‌ای که در صورت ادامه‌ی این رویه طی سالهای آینده بر سر این نسل مظلوم خواهد آمد خبر ندارند.
دانش آموزی که سبک زندگی طبیعی دانش آموزی را تجربه و آن را طی نکرده باشد:
دانشجویی خواهد شد که دانشجویی را نمی فهمد!
پدر یا مادری خواهد شد که نمی تواند والدگری کند!
معلم و کارمندی خواهد شد که برای کارش اصولی قایل نمی شود!
زیرساخت‌های تربیتی و شبکه ی نظام ارزشی اش ناقص شکل می گیرد و در عالم تشبیه به فرد معلولی تبدیل می‌شود که توان به دوش کشیدن زندگی اش را نخواهد داشت.
ان شاءالله که اینگونه نباشد، ولی یک دودوتاچهارتای ساده است.
تجربه اغتشاشات و جنگ شناختی اخیر که این بار غالبأ بچه مدرسه‌ای ها را شامل می شد یک نمونه‌ی کوچک از نتایج دور کردن بچه‌ها از مدرسه و معلم و سوق دادن آنها به میدان مینی به نام فضای مجازی بود.
هر انسان عاقل و اهل نظری می داند که چیزی به نام آموزش مجازی و غیرحضوری وجود واقعی ندارد و عمل کردن به این سبک جز مصیبت های بعدی چیزی به بار نخواهد آورد. آموزش های مجازی تنها زمانی جواب می دهد که در موارد معدود و مشخص به عنوان گوشواره ای به آموزش حضوری متصل شود نه اینکه بخش قابل توجهی از فرآیند آموزش را در برگیرند!
این سبک عملکرد جز ایجاد چالش و تنش بین مدیر و معلم و والدین و دانش آموزان ، ثمره ی قابل ذکر دیگری نخواهد داشت و متاسفانه باید گفت استمرار این تنش ها تأثیرات جبران ناپذیری را در فضای تعلیم و تربیت می گذارد ، حرمت ها می شکند و ذهن ها را آشفته می سازد!
آقای مسول محترم تعطیل کردن مدارس ، برایم سوال است که وقتی بارها گفته اید تعطیلی مدارس تأثیر قابل توجهی بر کاهش آلودگی هوا ندارد ، پس چرا تعطیل می کنید؟ واقعا از این جهت چه فرقی بین خانه ماندن و مدرسه آمدن وجود دارد ؟ فوقش بفرمایید کسی در فضای باز نیاید . باز بهتر از این است که بچه‌ها مدرسه نیایند.
اگر سرما هم هست که هست ، چرا بچه‌ها را قربانی می کنید ؟ آیا نمی شود تمهید دیگری اندیشیده شود؟ مثلاً مدارس با حداقل ظرفیت گرمایش فعالیت کنند، والا به خدا بچه‌ها با کاپشن هم سر کلاس بنشینند بهتر از این است که نیایند.
اگر بیماری است باور بفرمایید که تحمل چند روزه ی آن، تبعاتی به مراتب کمتر از خارج کردن قطار تربیت او از ریل مدرسه دارد!
اگر هر دلیل موجه و غیر موجه دیگری بیاورید در ۹۰ درصد موارد می توان چاره ای جز تعطیلی مدارس یافت.
آیا تا حالا از خودتان پرسیده اید چرا در سایر نقاط پیشرفته ی دنیا ، مدارس در اولویت هستند ولی این جا خیر ؟
تا دیر نشده چاره ای کنید. نسل آینده کشور که الان دانش آموز است ، دارد فرصتی را از دست می‌دهد که دیگر نمی تواند تجربه اش کند. این امر می تواند به بهای استحاله و تخدیر یک ملت تمام شود! می‌فهمید ؟ یک ملت می تواند با این اهمال کاری های به ظاهر ساده تباه شود.
شوخی نیست، واقعاً باید تعطیلی مدارس در اولویت آخر باشد. یعنی اگر همه جا تعطیل شد دست آخر سراغ مدارس برویم. نه اینکه تا تقی به توقی می خورد کرکره تعلیم و تربیت را پایین بکشیم!
من که دستم به جایی بند نیست!
اگر کسی می تواند به گوش تصمیم گیران برساند.
انتهای پیام/ ر
