به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، هنوز دولت دست نشانده شاه سر پا بود و حکومت نظامی برپا عاشقان امام خمینی(ره) نگران حال او بودند، تهدید ها زیاد بود؛ از انفجار هواپیماگرفته تا کودتای نظامی اما خمینی کبیر(ره) میخواست تا در این روزهای خطیر کنار مردمش باشد او ایمان داشت دست خدا قوی تر است از کد خدا به همین خاطر به وساطت رئیس جمهور فرانسه هم پاسخ رد داد.
دولت بختیار با هماهنگی ژنرال هایزر فرودگاه های کشور را به روی پرواز های خارجی بست، اما جمعیت انبوه از سراسر کشور در تهران تظاهرات کرده و خواستار بازگشایی فرودگاه شده بودند.
جمعی از روحانیون و شخصیت های سیاسی نیز در مسجد دانشگاه تهران تا باز شدن فرودگاه دست به تحصن زدند. دولت بختیار پس از چند روز، تاب مقاومت نیاورد و تسلیم خواست ملت شد.
خمینی کبیر(ره) پس از اقامه نماز در کف هواپیما، روی دو پتو با آرامش خوابید، اما در فرودگاه علاقمندان، دوستداران و نزدیکان ایشان، نگران انجام این پرواز بودند. خطر انهدام هواپیما و یا ربودن آن در آسمان چیزی بود که همه را تا لحظه فرود آن در فرودگاه تهران، نگران کرده بود.در هواپیما جمعی از همراهان و خبرنگاران امام را همراهی می کردند، حوالی ساعت ۹ روز دوازدهم بهمن ۱۳۵۷،پرشکوه ترین استقبال تاریخی رقم خورد، هواپیمای ایرفرانس در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست و امام خمینی آرام از پله های هواپیما پایین آمد و صدای سرود "خمینی ای امام" که با اشک شوق استقبال کنندگان عجین شده بود در تاریخ به یادگار ماند.
انتهای پیام/ م.کریمی
