شهید مدافع حرم سید مجتبی ابوالقاسمی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج در دزفول؛ 

در پرتو محبت اهل‌بیت (ع) و سایه‌سار خانواده‌ای مؤمن، «سیدمجتبی» رشد و بالندگی آغاز می‌کند و به برکت همجواری با مسجد امام حسن عسکری (ع)، شوق و شور و علاقه‌اش به قرآن و اهل‌بیت (ع) و فعالیت‌های فرهنگی-مذهبی مسجد، بیشتر و بیشتر می‌شود و مسجد، خانه‌ی دوم سید می‌شود.

پدری رزمنده، برادرانی جانباز و «سید مجید نوری زاده» پسرعمه‌ی شهیدش و «سید عباس ابوالقاسمی» دایی شهیدش ـ که حتی پیکر مطهرش هم هیچ‌گاه به شهر برنگشت ـ بهترین معلم می‌شوند برای آشنایی بیشتر سید با مفاهیم جهاد و شهادت و فصلی می‌شوند برای جوانه زدن عشق به شهادت در وجودی که روزبه‌روز بی‌قرارتر می‌شود.

تغییر مکان منزل پدری و فاصله گرفتن از مسجد، باعث فاصله گرفتن سیدمجتبی از مسجد نمی‌شود و او همچنان نمازهای‌اش را به جماعت در مسجد می‌خواند و بر حضورش در جلسات قرآن مسجد مداومت دارد و این حکایت دوران کودکی و نوجوانی و جوانی سید است تا روزی که بار مسئولیت‌اش بیشتر می‌شود و خود در کسوت مسئول جلسه‌ی قرائت قرآن، کمر همت برای ادای تکلیف می‌بندد.

صفا و سادگی، ارتباط صمیمی با نوجوانان، اخلاص و بی‌ریایی و بی‌ادعایی و تلاش و خستگی‌ناپذیری «سیدمجتبی» از جمله رموزی است که او را به‌عنوان یک نیروی مفید و کارآمد و پرانرژی مطرح می‌کند.