شهادت یک دل شیر می خواهد

خبرگزاری بسیج،

من در سفر چند روزه به جنوب کشور چیز هایی را دیدم و تجربه کردم که تا به حال در زندگانی ام انها را ندیده بودم شایدم اصلا حس نکرده بود.

من در ذره ذره خاک مناطق جنگی خون دیدم. خون کسانی که به خاطر من و تو و دیگران  به زمین ریخته شده است و اگر آن خون ها نبودند شاید من الان اینجایی که هستم نبودم .

من در آنجا شجاعت ایثار و فداکاری را کامل حس کردم . ما انسان ها هیچ وقت نمیتونم با ارزش ترین سرمایه وجود خود را نابود کنیم و از بین ببریم که آن سرمایه همان جان انسان ها است که در این دنیا فقط یک بار به دنیا می آید و یک بار از دنیا می رود. ولی یک فرقی بین انسان ها است که آن فرق غیرت و از خودگذشتگی است من کسانی را در این مناطق شناختم که غیرت و شرافت و مردانگی آن ها حدی ندارد. آن ها از زندگی خود گذشتند تا ما در امنیت باشیم.

 نمی دانم از کجا شروع کنم از علقمه که هنوزم مادران چشم انتظار فرزندانشان هستند یا از شهدای هویزه که محل خرد شدن تک تک استخوان انسان های فداکار  است یا از فتح المبین.

اولین روزی که وارد این مناطق شدیم حس و حال عجیبی داشتم نمی دانم چه حسی بود ولی احساس آرامش به انسان می داد و امنیت خاصی بود. من  انسان هایی را دیدم که دوست داشتند از کنار سر مزار ها تکان نخورد و تا چندین روزها به مزار ها چشم بدوزند.

ای کاش زندگی ما هم یک تکه ای از زندگی این بزرگ مردان و زنان می شد آن وقت جامعه یا حتی جهان سرشار از ایثار و فداکاری پر می شد و صلح در جهان پایدار بود.

ما انسان ها در زندگی نمی توانیم از پدر و برادرمان بگذریم ولی نمی دانم مادران این شهدا چه دلی داشتند که فرزندان خود را که معلوم نبود اگر به جنگ بروند سرنوشتشان چه می شود میگذاشتند جنگ برند.

 شهادت مال کسانی است که معنای واقعی ایثار و از خود گذشتگی را فهمیدند،  شهادت یک دل شیر می خواهد به این راحتی نیست.

من توی این چند سال زندگی کوتاهی که داشتم تا به حال چنین لحظاتی را حس نکرده بودم که در کنار شهیدان حس کردم و هر روز آنجا آرزو می کردم کاش زمان کند بگذرد تا بیشتر با آن ها بمانم و  آن ها را الگوی زندگی حقیرم قرار دهم .

در آخر می خواستم بگویم خوشا به حال کسانی که راه شهیدن شدن را پیشه خود گرفتند و در آخر شهید شدند.

آیسان ندیمی از مدرسه نمونه دولتی دختران علی ملکان