خبرگزاری بسیج، بسم رب الشهداء و الصدیقین
می نویسم از دل امیدوارم بر دل نشیند.
اول سفر راوی محترم از بچه ها یک سوال پرسیدند و گفتند به نظرتون این سفر زیارتی است، تفریحی یا تجاری...؟
حالا من می توانم به این جواب بدهم..
راستش این سفر هم زیارتی بود هم تفریحی و اصلی ترینش تجاری.. اگر به داستان های شهدا کمی بیندیشیم متوجه خواهیم شد همه آن ها با خدا معامله کردند.. با دادن دل خویش به خدا از او خواستند که آن ها را در خود محو کند...
یعنی بشوند جلوه ای از خدا.. با از بین بردن تعلقات و خالی کردن از هر گونه وابستگی دنیای مادی دل را برای عشق به خدا باز کردند و نتیجه اش این شد که خود را محو در او کردند...
و این است معنی عاشقانه واقعی...
من از کنار اروند رود این را هم برای خود تکرار می کنم و هم برای دوستانم زیرا که تا جایی که شده درکش کردم..:
به آن ها می گویم که عشق دنیوی یعنی چه؟؟ آیا جز این است که دوست داریم همیشه با آن شخص باشیم؟ و این برای چه هست؟؟ جز این است که هر وقت با آن هستیم حتی برای مدت کوتاه حال دلمان خوب است..؟
حال یک لحظه به این فکر کنیم که اگر عشق اول و آخرمان را خدا بگذاریم آیا دلیلی دارد حال ما بد باشد؟؟ زیرا که او همیشه با ما هست فقط ما باید حضور او را درک کنیم.. و وقتی این را درک کردیم که محبوبمان در هر لحظه کنار ما هست به نظر من دلیل دیگری برای ناراحتی و غم وجود ندارد چون دل به مقصودش یعنی با خدای بینهایتش بودن رسیده و هر لحظه حضورش در کنار خودش را احساس خواهد کرد... در نتیجه این فرد شاد ترین فرد در دنیای مادی و غیر مادی خواهد بود.. برای همین هست که می گویند مومن شاد ترین هست...
ثناسعیدی ازدبیرستان نمونه دولتی شهید مسافری تبریز
