اگر به دنبال جای آرامش بخش می‌گردی،به راهیان نور بیا
به گزارش خبرگزاری بسیج از مازندران،علی ابراهیمی گتابی- تا چشم کار می‌کند صحراست، صحرایی به وسعت تاریخ که خون پاک‌ترین بندگان خدا روی آن ریخته شده است و حالا همین خاک دل‌های شیدا را به خود جذب می‌کند، مثل آهنربایی که براده‌های آهن را از دور و نزدیک، گرد هم می‌آورد.
راهیان نور امسال که پس از دو سال وقفه بخاطر کرونا، دوباره براه افتاده، حال و هوای خاصی دارد، حال و هوایی که تا آدم نیاید و به چشم خودش نبیند، نمی‌تواند آن را درک کند. هرچه به روز‌های پایانی سال نزدیک می‌شویم، حضور زائران در مناطق عملیاتی و یادمان‌های شهدا بیشتر می‌شود و بیشتری این حضور هم از آن نوجوانان و جوانانی است که به صورت خانوادگی و یا کاروانی به سرزمین نور آمدند. در این میان حیرت و معنویت زائر اولی ها، بیشتر توی چشم است مخصوصا حال و هوایی که دارند.
با چند نفر از زائراولی‌های دهه هشتادی، معلم‌های آینده که با کاروان راهیان نور دانشجویی دانشگاه‌های فرهنگیان مازندران به کربلای ایران آمده اند، هم صحبت می‌شویم.
فاطمه رجب زاده اهل شهر گتاب بابل، دانشجوی دانشگاه فرهنگیان قائم شهر حال و هوای زائرانی به راهیان نور آمده بودند را شنیده بود و حالا خودش آمده تا با چشم خودش ببیند و این حال و هوا را تجربه کند. او میگوید: وظیفه ماست که راه شهدا را ادامه دهیم چرا که شهدا برای امنیت و آرامش ما جان خود را نثار کردند.
این معلم آینده خاطرنشان کرد: این فضا آرامش خاصی دارد و اگر کسی تمایلی به این سفر نداشته باشد فقط کافی است یک بار بیاید، حتما خوشش می‌آید.
فاطمه دایی دانشجوی دانشگاه فرهنگیان آمل بین آمدن و نیامدن راهیان نور، یک دلیل داشت آنهم غیبت کلاس‌های درس و میگوید: یکی از دوستانم راضی ام کرد تا به این سفر بیایم و الان که آمدم خیلی خوشحالم.
دایی با بیان اینکه با آمدن به راهیان نور وظیفه ام به عنوان یک معلم نسبت به شهدا سنگین‌تر شده است، خاطرنشان می‌کند:ما نسبت به بچه‌ها مسئولیت داریم و باید کاری کنیم که در راه شهدا، موثر باشیم.
این جوان دهه دهشتای به شهدا متوسل شده تا راه درست را به او نشان بدهند.
ملیکا پودینه دانشجوی دانشگاه فرهنگیان قائمشهر هم میگوید: از راهیان نور اطلاعات زیادی نداشتم و چیز‌های جزیی از این سفر شنیده بود.
پودینه از حس وحال یادمان‌های شهدا در مناطق عملیاتی میگوید و خاطرنشان می‌کند:راهیان نور با توجه به همه خستگی‌هایی که دارد، باز هم مشتاقم که دوباره به این سفر بیایم.
زهرا صالحی دانشجوی دانشگاه فرهنگیان ساری یکی دیگر از معلم‌های جوانی است که با او گفتگو می‌کنیم. این دانشجوی فرهنگیان با بیان اینکه یادمان‌های شهدا در شهر را زیارت کردم، اما حس و حال مناطق جنگی را حس نکردم و الان از نزدیک مقتل شهدا را دیدم، حس و حال خاصی دارم.
صالحی ادامه میدهد: خیلی رشادت و بزرگی میخواهد تا در این شرایط سخت بخواهی بجنگی. دلم میخواهد اطلاعاتم را درباره شهدا زیاد کنم.
این معلم دهه هشتادی ادامه می دهد: شهدای زیادی برای اینکه یک وجب از خاک را به دشمن ندهند از جان و جوانی و خون خویش گذشتند و تنها وظیفه ما در قبال کاری که شهدا کردند این است که حجاب خود را حفظ کنیم تا زحمات شهدا به هدر نرود.
نسرین بهادری دانشجوی دانشگاه فرهنگیان قائمشهر، اصالتا بجنوردی است، از ایثارگری شهدا میگوید و تاکید می‌کند:مهمترین وظیفه ما ادامه راه شهدا است.
بهادری توصیه می‌کند: کسانی که نیاز به یک تلنگر یا به دنبال یک جای آرامش بخش هستند، حتما به راهیان نور بیایند.
انتهای پیام/
