به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از اهواز، طلبه «سید مرتضی شفیعی» به عنوان فرزند دوم آیت‌‌الله «سید علی شفیعی» در 22 فروردین سال 1346 در اهواز دیده به جهان گشود و پس از طی دوران کودکی به تحصیل علوم دینی پرداخت.
این شهید والامقام که طلبه علوم دینی حوزه های علمیه اهواز و قم بوده در تاریخ 4 دی سال 1365 در سن 19 سالگی در عملیات کربلای 4 به فیض شهادت نائل آمد و پس از 15 سال پیکر مطهرش شناسایی و به اهواز منتقل شد.
پیکر مطهر شهید شفیعی در چهارم خرداد سال 1380 پس از تشییع در اهواز، در مقبره خانوادگی‌‌اش، در بقعه متبرکه علی ابن مهزیار اهوازی آرام گرفت و زیارتگاه عاشقان شد.
قسمتی از وصیت نامه شهید؛
بسم‌الله الرحمن الرحیم
می‌گویند باید وصیت‌نامه بنویسید. چه می‌توان نوشت؟ چه می‌توان گفت؟ اگر حرفی هست گفتنی نیست چه رسد به آنجا که حرفی برای گفتن نباشد. آنچه را که عمری است گفته و می‌گوئیم دیگران عمل کرده و می‌گفتند پس ما در این میانه به جز شرمساری و خجلت و سرافکندگی نصیبی نداریم.
تنها چیزی که دلم می‌خواهد بگویم همانی است که دیگران نوشته‌اند و ما نیز به اقتضای ایشان خواهیم نوشت. حال اینکه چرا هر رفته‌ای این حدیث را مکرر می‌کند، سؤالی است که همگان باید از خود بپرسند! باری آنچه می‌خواهم بگویم، سرسپردگی، اطاعت بلاقید و شرط و تبعیت بی‌چون و چرا از امام‌مان است. از پیرمان، مرادمان، واسطه فیض مان، سببنا المتصل بین الارض و السماء و...
یکبار دیگر می‌گویم. همه باید از خود بپرسند. چرا همه رفتگان این توصیه را می‌کردند؟ چرا؟ چرا؟ بگذاریم و بگذریم. مادرم، مادر غم‌پرورم، تو آنقدر خوبی که مطمئنم حلالم خواهی کرد. گریه‌هایت آهسته و نهانی باشد. در برابر مردم همچون کوه باش. محکم و پابرجا. زینب (س) نیز چنین بوده است!
از حضرت مستطاب والد نیز بسیار شرمنده‌ام و طلب حلالیت می‌نمایم و از همگان نیز. ما را از دعای خیر فراموش مفرمائید بخصوص در شبهای جمعه. گرانباریم اما امیدوار، شرمنده و گناهکار و روسیاهیم اما مهدی (ع) را داریم و فاطمه (س) را که جان‌ها فدایشان باد. والسلام علینا و علی عبادالله الصالحین.
