خواهرم سیاهی چادرت رنگین‌تر از خون من است

به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، فاطمه تقی نژاد در یادداشتی با موضوع عفاف و حجاب، آورده است: بعد اتمام کارم در پایگاه از مسجد راهی خانه شدم،که بین راه بنر نصب شده بر خودروی دست فروشی حوالی مسجد محله  عسکریه نظرم را جلب کرد.

بعد سلام و علیک با حسین آزمند متوجه شدم ایشان جانباز دفاع مقدس است و برادر شهید که از شهرستان جهرم استان فارس برای زندگی به قم آمده بود.

از حاج حسین پرسیدم چرا قم؟؟ گفت: به خاطر تحصیل فرزندانم در حوزه علمیه و اینکه قم شهر مذهبی و ام القری جهان اسلام است شغل و خانه ام را رها کنم به قم هجرت کنم.

بنر نصب شده بر خودروی حاج حسین حاکی از دغدغه ی او در امر حجاب و عفاف بود.

اما گلایه هایی داشت که او را آزرده خاطر کرده بود؛حاج حسین با اشک بر دیدگان و بغض در گلو گرفته ازخاطرات دفاع مقدس و دفاع از ناموس و وطن گفت:آن زمانی که برادر شهیدش به جبهه رفت و گفته بود:من به جبهه می روم تا با دشمن بجنگم و ثابت کنم حافظ این مرز و بوم و برادر و خواهرهای خود هستم.

وصیتهای تک تک همرزمانش را برایم یادآوری می کرد جاییکه برادر شهیدش گفت:《از شما می‌خواهم با حفظ حجاب و رعایت عفاف در پشت جبهه‌ها، جهاد اکبر کنید و با توطئه­‌های شوم کافران ملحد بجنگید. این خواهران مبارز هستند که با حفظ حجاب دین اسلام را زنده و پا بر جا نگه داشته‌­اند و این راه را می­‌توانند مانند حضرت زینب (س) با صلابت ادامه دهند》حتی از وضعیت حجاب زنان اقوام ایرانی و ایران قبل اسلام گفت که حجاب خوبی داشتند و من با سیری در تاریخ ایران باستان و اعصار پیش از اسلام در یافتم که حجاب هزاران سال پیش از دین مبین اسلام یکی از آداب ایرانی و بخش مهمی از فرهنگ ایرانی تلقی می‌شده است. متون تاریخی، سنگ‌نوشته ‌ها و مجسمه‌هایی که از سلسله‌های مختلف ایران باستان به جامانده شاهدی بر این گفتار هستند، در حقیقت حجاب یکی از ضروریات طبقه بالای جامعه به حساب آمده‌بود. بانوان ایرانی در این دوران با حجاب کامل خود جایگاه زن را تعالی بخشیده و آن را همواره گرامی داشته‌اند.

پس خواهرم فکر نکن حیا و حجاب قصه مبهمی ست، پوششی است که به زنان و دختران وقار می‌بخشد و پادزهری در مقابل تهاجم فرهنگی و کاهش آسیب‌های اجتماعی است.

حجاب و حیا قصه مبهمی نیست، زیرا سالیان درازی است که اثر این گوهر زیبا، در قرآن و کلام اهل بیت آورده شده است.

حجاب و حیا قصه ی مبهمی نیست؛زیرا مادرت زهرا (س) حاضر نشد حتی نابینا او را ببیند.

پس  میراث مادرمان زهرا را باید با افتخار به سر بکشیم و هر روز که از تاقچه اتاق برمیداریم ببوسیم و سر کنیم و با افتخار بگوییم

 به عشق مادرمان زهرا (س)  میپوشیم..

آری این‌ است‌ آن حجاب برتری که ما را در دنیا و آخرت سعادتمند خواهد کرد پس با اشتیاق می پوشیم که بگوییم...

 لباس رزم ما چادر است ....!!!!