دفاع از دین تا پای جان، هزینه حسینی‌‎بودن/راهپیمایی اربعین، تجلی قدرت لشکر اباعبدالله الحسین(ع) است

به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی از مشهد، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در آیین سوگواری اربعین حسینی که با حضور پرشور زائران و مجاوران در حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: در زمان‌هایی که شیعه در بین سایر جوامع و ملل در موقعیت قدرت قرار نداشت و شیعیان مکلف به تقیه بودند، امام عسکری(ع) علاماتی را مشخص می‌کرد که شیعیان یکدیگر را از این طریق بشناسند؛ تا جایی که فرمود «عَلاماتِ المُؤمِن خَمس صَلاة الإحدى وَ الخَمسین وَ التَخَتَّم بِالیَمین وَ تَعفیر الجَبین وَ الجَهر بِبسم‌الله الرَّحمنِ الرَّحیم وَ زیارةِ الأربَعین» یعنی مؤمنان پنج نشانه دارند؛ ادای ۵۱ رکعت نماز در روز، انگشتر در دست راست، پیشانی بر خاک گذاشتن، قرائت «بسم‌الله الرحمن الرحیم» در نماز با صدای بلند و زیارت اربعین. امام عسکری(ع) هم آن زمان برای اینکه تشکل منسجمی در میان شیعیان ایجاد کند و شرایطی را رقم بزند که شیعیان اهل‌بیت(ع) بتوانند یکدیگر را در مناسک حج و سایر شئون زندگی روزمره تشخیص دهند، نشانه‌هایی تعیین کرد تا این ساختار تشکیلاتی شکل بگیرد.

وی افزود: با این حال، در این بین زیارت اربعین فصل الخطاب این نشانه‌هاست تا شیعیان ترغیب شوند در سیر قیام اباعبدالله(ع) مطالعه کنند و در چهلمین روز پس از شهادت سید و سالار شهیدان، یا به کربلا مشرف شوند و یا از دور زیارت‌نامه اربعین را بخوانند. این تدبیری بود که امام عسکری(ع) قرار داد تا شیعیان زیارت‌نامه حضرت سیدالشهدا(ع) در روز اربعین را که از ناحیه مقدسه امام صادق(ع) صادر شده، مطالعه کنند.

دفاع از دین تا پای جان، هزینه حسینی‌‎بودن

نماینده ولی‌فقیه در استان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: در این زیارت‌نامه به هنگام وصف اهمیت قیام عاشورا و حرکت حضرت اباعبدالله(ع) آمده است که «وَ بَذَل مُهجَتَهُ فیک لِیَستَنقِذَ عِبادکَ مِنَ الجَهالَة وَ حَیرَةِ الضَّلالَة» تا زائر به خدا عرضه بدارد که حسین‌ابن‌علی(ع) آن کسی است که از همه امکانات خود برای بیداری بندگان تو از جهالت و هدایت آن‌ها در ضلالت و گمراهی استفاده کرد. این جهالت و ضلالتی که در زیارت‌نامه اربعین آمده است، منظور فضای حاکم بر اندیشه جامعه زمان حسین‌ابن‌علی(ع) است که باعث شده بود مردم شکم‌پرست باشند و همه همّ‌وغم آن‌ها بر تأمین معیشت و تجملات زندگی دنیایی متمرکز شود و کسی دغدغه اجرای معارف، حاکمیت حلال و حرام و کمک به دین خدا را نداشته باشد.

وی با بیان اینکه وقتی اندیشه مردم متمرکز بر شهوت‌پرستی و شکم‌پرستی شد، معاویه‌ها و یزیدها بر جامعه مسلط می‌شوند، ادامه داد: با این حال، اگر مردم بنا داشته باشند در این خط ایستادگی کنند و اقتدا به حسین‌ابن‌علی(ع) داشته باشند، باید از ابتدا بدانند که این مسیر می‌تواند به کجا ختم شود. اگر می‌خواهید بایستید، باید بدانید که آخر این خط، فراتر از ایثار، ازخودگذشتگی و دل بریدن از مال و خانواده و آبرو، در ایستگاه پایانی به بذل مُهجَه می‌رسد و پای جان به میان می‌آید.

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: برادران و خواهران، عزیزان من، این راهپیمایی میلیونی اربعین چه معنایی دارد؟ میلیون‌ها نفر که جاده طولانی و طاقت‌فرسای مشایه را تا مسیر کربلای معلی طی می‌کنند و ده‌ها برابر آن جمعیت هم جامانده از کاروان زیارت در شهرهای مختلف اربعین را گرامی می‌دارند، می‌خواهند این پیام را بدهند که اگر زمانی ۷۲ نفر مجاهد صدیق در کاروان اباعبدالله(ع) وجود داشت، امروز شمار لشکر حسینی از ۳۰ میلیون نفر فراتر رفته و همه ما آماده هستیم تا همچون حضرت سیدالشهدا(ع) بذل مهجه کنیم تا حیرت ضلالت از ارکان جامعه برچیده شود. اینجاست که تحقق این شعار باید در شئون زندگی اجتماعی ما متجلی باشد تا در عرصه جهاد تبیین یا دفاع از حجاب و عفاف، همه تا پای جان در میدان باشند.

زیارت اربعین، اساسنامه زندگی شیعه

وی تأکید کرد: در ادامه، زیارت اربعین به تشریح ویژگی‌های لشکر عمر سعد می‌پردازد و می‌گوید «قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَى وَ شَرَى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ» یعنی این‌ها کسانی بودند که دنیا فریبشان داد تا ابدیت خود را فراموش کنند و سرمایه‌های زندگی خود را به پست‌ترین لذت‌ها و آخرتشان را به بهای ناچیز بفروشند. 

آیت‌الله علم‌الهدی گفت: این زیارت اربعین است که امام عسکری(ع)، مطالعه و مداومت بر آن را نشانه شیعه دانستند تا فرد اگر خود را معتقد به این مکتب می‌داند، زندگی خود را بر مبنای این اساسنامه تنظیم کند و وضعیت خود را در زندگانی تعیین کند. برادر جوان من، خواهر جوان من، اگر بخواهی حسینی زندگی کنی و در هر لحظه، در کربلای خود جزو جبهه حق باشی، باید بدانی که شرط حسینی شدن، ایستادگی پای دین خدا تا تحقق همان بذل مُهجَه است. در این صورت است که کربلایی می‌شوی با اینکه حتی یک‌بار هم به مضجع مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) مشرف نشده باشی.