باز شدن گره های کور صنعت کشور با طراحی و ساخت سیستم هوشمند هدایت پذیر خودران

خبرگزاری بسیج، زهرا عبدالهی؛ مطمئنا در کنار بسیاری از موارد آنچه طی ۲ سال گذشته در تراکتورسازی نمود بیشتری داشت و حتی می توان به جرأت به آن اعتراف کرد که در کمتر صنعت کشور بنا به مصائب و مشکلاتی که وجود دارد اتفاق می افتد ارتباط تنگاتنگ این مجموعه با تمامی دانشگاه ها و اصحاب این حوزه در بسیاری از مراکز علمی و دانشگاهی کشور می باشد به طوری که این مسئله که تراکتورسازی در امور خود استفاده از ظرفیت های دانشگاهی را در اولویت دارد زبانزد عام و خاص شده است.

در منظر اولیه شاید بتوان گفت این یک روند عادی، جاری و ساری می باشد و باید انجام می شده اما همانطور که گفته شد بنا به مشکلات عدیده ای که در حوزه صنعت و تولید کشور وجود دارد کمتر کارفرما و یا تولیدکننده ای اولویت و توان خود را به این موضوعات اختصاص می دهد چرا که باید گره های کور بسیاری را حل و زمان و سرمایه های گزافی را باید پرداخت کند تا بتواند به حداقل آنچه که مدنظر داشته برسد ولی این روند هرچند دشوار و هزینه بر در تراکتورسازی و در یکی دو سال اخیر طی و خوشبختانه ثمرات آن فقط در یک مورد به بار نشسته و امید است در سایر درخت های این باغ میوه زیبا نیز شاهد به بار نشستن محصولات آن باشیم.

بله تراکتورسازی ایران با اعتماد به جامعه دانشگاهی کشور توانست نه تنها بخشی از نیاز تجهیزاتی خود را با استفاده از دانش و توان دانشگاهی تامین کند بلکه زمینه خودکفایی کشور به تجهیزات و خطوط هوشمند را نیز فراهم آورد به طوری که اکنون در سایه این اعتماد و همکاری می توانیم بگوییم کشور در تولید خطوط رباتیک صنایع به خودکفایی رسیده است.

براساس تفاهم نامه ای که در کمتر از یکسال قبل بین تراکتورسازی و دانشگاه آزاد منعقد شد مقرر شد دانشگاه آزاد دانش طراحی سیستم هوشمند هدایت پذیر خودران یا همان( AGV) مورد نیاز خطوط تراکتورسازی را با بهره مندی از صاحب نظران این حوزه بدست آورده و زمینه استفاده از این خط در سوله های تولید این مجموعه را فراهم کند و اکنون این تفاهنامه و مفاد آن اجرایی شده و شاهد آزمایش نمونه تولید این خط رباتیک در کارگاه کاربردی گروه صنعتی تراکتورسازی ایران هستیم.

اولین agv در دهه ۱۹۵۰ به بازار عرصه شده که در آن زمان به سادگی یک کامیون یدک کش بوده که یک سیم را در کف دنبال می کرد اما اکنون این فن آوری پیچیده تر شده و نقش مهمی را در کارخانه ها و انبارها ایفا نموده و بار را با خیال آسوده به مقصد واقعی خود منتقل می کند.

دستگاه های agv در واقع به سیستم های حمل مواد یا جابجایی بار با هدایت شوندگی مستقل بدون نیاز به راننده یا اپراتور اطلاق می گردد که از طریق نشانگر سیمی با نواری و سیستم بینایی سنجی با لیزر هدایت می شوند و تقریبا در تمام صنایع مانند مواد غذایی، پارچه، دارو، قطعات، ماشین آلات راهسازی و کشاورزی، خودرو سازی و ... کاربرد دارد که انواع مدل های آن در بازار موجود می باشد و می توانند برای جابجایی محصولات در خطوط مونتاژ، حمل و نقل کالاها در سراسر کارخانه یا انبار، تحویل بار و محموله مورد استفاده قرار گیرند.

معاون فنی و توسعه گروه تراکتورسازی ایران درباره مزیت های کلان این سیستم و کاربردهای آن گفت: کاهش هزینه ها، افزایش کیفیت، حذف گلوگاههای توقفی در خطوط تولید، آمار گیری و گزارش دهی آنلاین، مهیا شدن زمینه افزایش تولید و ... از مهمترین مزیت های استفاده از این سیستم در واحدهای صنعتی می باشد و در همه صنایع کاربرد و کارایی دارد و منحصر به صنعت خودرو یا صنایع مانند تراکتورسازی نمی باشد.

امیر جدیری فیضی با تاکید بر اینکه تراکتورسازی با پیش قدم شدن در این زمینه و سرمایه گذاری برای طراحی و تولید این نوع سامانه در کشور نه تنها بروزرسانی و تکنولوژیک کردن خطوط تولیدی خود را ممکن ساخته بلکه در اصل زمینه را برای خودکفایی کشور در تولید سیستم هوشمند نقلیه خودران هدایت پذیر یا به اختصار AGV را فراهم آورده است.

وی با اشاره به اینکه تراکتورسازی برای طراحی دو نمونه از این سیستم بیش از 62 میلیارد ریال اعتبار اختصاص و در اختیار دانشگاه آزاد قرار داده گفت: برای خرید نمونه مشابه خارجی این دستگاه با در نظر گرفتن مسائلی همچون گذشتن از سد تحریمها و هزینه های دستیابی به دانش و تکنولوژی و ... صرفا برای خرید دستگاه بین 50 تا 80 هزار دلار ارز نیاز بود.

 جدیری اضافه کرد: در کنار تمامی مزیتها نباید از موضوعی بنام بومی سازی و استفاده از توان و ظرفیتهای داخلی به راحتی گذشت چرا که دیگر تولید کنندگان در اقصی نقاط کشور دغدغه ای بنام خرابی و خوابیدن خطوط تولید به واسطه تامین قطعه مورد نیاز از سازنده خارجی و مهمتر از همه تنگناهای مباحث ارزی و تحریمها و ... را ندارند.
این فعال حوزه صنعت اذعان داشت: برآیند جلسات متعددی، همفکری و همکاری که بین کارشناسان گروه تراکتورسازان و دانشگاه آزاد به منظور بررسی طرحهای چرخهای مورد استفاده، بررسی شاسی، پانل مدیریتی دستگاه، چگونگی وارد نمودن داده ها به سیستم کنترلی، سیستم های کنترلی و ناوبری و ... صورت گرفت زمینه را برای طراحی و ساخت محصولی فراهم کرده که باعث قطع وابستگی به بیگانگان و رسیدن به خودکفایی برای کشور شده است.

مدیرتکنولوژی تولید و مونتاژ گروه تراکتورسازی ایران که در واقع مسئولیت اجرای این پروژه را نیز بر عهده دارند از پیشینه شرکتهای دارای تکنولوژی این نوع سیستم برایمان گفت و افزود: در دنیا 239 شرکت تولید کنند‌‌‌هٔ سامانه های AGV وجود دارد که آمریکا و چین صدر نشین این تولیدکنندگان محسوب می شوند.

امیر مختاری با تشریح وضعیت خطوط تولیدی تراکتورسازی و سیستم آن که مربوط به بدو تاسیس این مجموعه و نهایتا اواخر دهه 70 می باشد اضافه کرد: از معایب استفاده از گاری ها در خط مونتاژ کی توان به عدم امکان کنترل سرعت خط، عدم امکان افزایش تولید، عدم امکان رعایت اصول ایمنی، ایرادات ارگونومیکی ایستگاه های کاری، عدم امکان انتقال قطعات به طرف دیگر خط با توجه با اختلاف ارتفاع سطح در سیستم گاری و کانوایر زمینی، غیر مکانیزه بودن ثبت و ردیابی سوابق مونتاژی، عدم انعطاف پذیری خط مونتاژ اشاره کرد که با تبع در سیستم هوشمند با رفع این نواقص به مزایای همچون انعطاف پدیری خط به منظور انجام هر گونه تغییرات، قابلیت عملیات اضافی و سفارشی نمودن محصول، امکان مونتاژ همزمان چند محصول متفاوت در یک خط، رفع نقص موضعی بدون نیاز به توقف خط، عدم نیاز به کارهای زیربنایی در سالن ها و خطوط مورد نیاز، سهولت در تغییر وظیفه و موقعیت کاریagv، دسترسی به حجم وسیعی از اطلاعات مدیریت- کنترل- بازدید و ردیابی تولیدات در هر زمینه، امکان بکارگیری در عملیات و تغذیه خط، کاهش حرکات اضافی اپراتور مونتاژ، امکان ارتقا ایمنی در عملکرد، مدیریت فضای کاری و ... دست می یابیم.

وی گفت: ناوبری یا مکان یابی سیستم های agv با یکی از روشهای نوار معناطیسی، نوار رنگی، کاشت مغناطیس، سیستم های مبتنی برwifi ، سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی و هیبرید، سیستم های ناوبری اینرسی یا زیروسکوپ و سیستم های ناوبری مکان یابی رادیویی شبیه لوران انجام می شود و درجات آزادی حرکت agv نیز در مسیر مستقیم به جلو، به عقب و حرکت در صفحه با چرخش ۳۶۰ درجه امکان پذیر است و نحوه کنترل نیز به صورت تفاضل سرعت با چرخ محرک فرمان پذیر یا کنترل ترکیبی چرخ ها صورت می گیرد.

مختاری با اشاره به اینکه داخلی سازی agv در راستای فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص توسعه فعالیت های دانش بنیان صورت گرفته تصریح کرد این کار نو علاوه بر مزیتهای فنی از بسیاری جهات از جمله جلوگیری از خروج ارز، دسترسی آسان به قطعات یدکی- خدمات پس از فروش و گارانتی، تضمین امنیت اطلاعاتی مراکز استفاده کننده، استقرار سرور و تمامی ملزومات در داخل شرکت، به صفر رساندن اختلال در سرورها به دلیل قطع اینترنت بین المللی و ... نیز مفید واقعه خواهد بود.
وی اظهار داشت: در پروژه نهایی برای یکی از خطوط مونتاژ تراکتورسازی که گاری های سنتی مورد استفاده قرار می گیرد به 34 دستگاه از این سامانهٔ نیاز داریم که سفارش طراحی و ساخت دو دستگاه آن با دانشگاه آزاد صورت گرفته و با طی مراحل آزمایشی، تست عملیاتی و عملی در تراکتورسازی و دستیابی به نتیجه نهای تولید 32 دستگاه دیگر در برنامه ریزی های بعدی انجام خواهد شد.

مختاری در پاسخ به اینکه آيا تمامی خطوط موجود تراکتورسازی به این تکنولوژی مجهز خواهد شد گفت: این کار عملا توجیه اقتصادی و عملی ندارد بلکه از این به بعد در تراکتورسازی و یا در هر واحدی که بخواهیم خط تولید جدید راه اندازی کنیم از سامانه سیستم رباتیک داخلی استفاده خواهیم کرد.

امیر جدیری فیضی معاون فنی و توسعه گروه تراکتورسازی ایران نیز در پایان از طی مراحل تست و آزمایش سیستم رباتیک طراحی شده توسط دانشگاه آزاد در تراکتورسازی اعلام رضایت و تاکید کرد: این سامانه مراحل آزمایشی و حتی چرخش 360 درجه و جابجایی تراکتور سنگین تولیدی در تراکتورسازی را که با 6.5 تن وزن و بزرگی به جهت ابعاد فیزیکی را دارد با نمرات قابل قبلی طی کرده و امیدواریم با استفاده از این سامانه داخلی و ساخت متخصصان بومی گام های توسعه ای در صنعت کشور را با مشارکت بخش صنعت و دانشگاه برداریم.

 بنظر می رسد با روند طی شده برای دستیابی به تکنولوژی تولید سیستم هوشمند نقلیه خودران هدایت پذیر خطوط تولید یا همان AGV به نتایجی فراتر از یک کار صنعتی و تولیدی رسیده باشیم چرا که شاهد تحقق شعار ارتباط صنعت با دانشگاهی هستیم که چندین سال به عنوان سخن پشت ویترین و تزئینی بسیاری از محافل چه صنعتی و اقتصادی و حتی سیاسی استفاده می شد و مهمتر از همه اینکه حتما روزنه امید و پویایی در دانشگاهها و دانشجویان به واسطه این اقدام روشن شده که صنعت و بازار کار کشور مشتاق و خریدار دانش یاد گرفته شده در پشت میزهاست و این دانش و آموختن ها به کمک چرخه های تولیدی و صنعتی کشور خواهد آمد و قرار نیست فقط لای کتاب های درسی و پشت در کلاس های آموزشی بماند.