به گزارش خبرگزاری بسیج خوزستان ، دلنوشته یکی از دختران رنگ آمیز هنگام نوسازی قبور شهدای گمنام خرمشهر
قلم را که در دست گرفت قصه های قدیمی یکی پشت دیگری از ذهنش رد می شدند. همان قصه هایی که از کودکی برایش حکم لالایی داشت و کم کم او را به خود علاقمند کرد و حالا در سن نوجوانی زندگی اش را ساخته است.
چند روز پیش بود که خبر این اردوی درون شهری دهان به دهان پیچید.
هر کس عقیده ای داشت. یکی میگفت دوست دارم فاتحه ای برای آن ها بفرستم ، دیگری به هوای گرفتن حاجت قصد آمد کرده بود اما او ماجرایش با همه فرق داشت.
روز موعود که فرا رسید همهمه ای در جریان بود، در ظاهر ساکت بود اما درونش غوغا بود. میخواست زودتر خود را به آنجا برساند.
احساس عجیبی او را به سمت مقصد میکشاند. احساس دین یا شاید هم دلتنگی، اما هر چه که بود باعث میشد مانند نخل پربار سر به زیر از خودرو پایین بیاید و به شوق دیدار با رفیقش پای در گلزار شهدا بگذارد.
رفیق کلمه ای است که در سال های اخیر بین نوجوان ها بر سر زبان افتاده و برای آنکه بیشتر با شهدا انس بگیرند هرکس یکی از آن ها را به عنوان رفیق شهید خود برمی گزیند.
خلاصه آنکه با هر قلمی که به هوای رنگ آمیزی روانه قبر می کرد انگار قصه های مادرانه که از چهار دهه قبل حکایت داشت نو نوار می شد و غبار از رخت و لباسشان زدوده می شد.
دانش آموزان مدرسه نمونه دولتی گلستان ولایت خرمشهر امروز در این اردوی یک روزه درون شهری ، قبور شهدا را غبارروبی و رنگ آمیزی کردند تا ثابت کنند فرزندان دهه نودی هنوز هم روحیه ی نوجوانان سال ۶۰ هستند و همچنان ملت شهادتند.
