به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ شهید «احمد حیدری» در سال ۱۳۴۴ در روستای هریسان از توابع بخش مرکزی ساوه، دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا پایان دوران دبستان در زادگاهش گذراند و به دلیل عدم وجود مقاطع بالاتر تحصیلی در روستای مذکور به شهرستان ساوه هجرت نمود و مقطع راهنمایی را با موفقیت به پایان رساند. به دلیل مشکلات از ادامه تحصیل باز ماند و در کارخانه ریسندگی مشغول به کار شد تا بتواند سهم کوچکی در اقتصاد خانواده داشته باشد. تازه به سنین جوانی رسیده بود که انقلاب عظیم اسلامی مردم ایران به پرچم‌داری بزرگ پرچم‌دار اسلام و قرآن، حضرت امام خمینی(قدس سره شریف) آغاز شد و شهید نیز همانند سایر هم‌وطنان عزیز و انقلابی فعالیت‌های خود را شروع نمود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی وی علاقه شدیدی به انقلاب و جبهه داشت و از آن جایی که در یک خانواده مذهبی پا به عرصه گیتی گذارده بود، هرگز نماز و روزه خود را ترک نمی‌کرد و امر به معروف و نهی از منکر از ویژگی‌های بارز اخلاقی وی بود.
ایشان در سال ۱۳۶۳ به خدمت مقدس سربازی فرا خوانده شد و پس از پایان دوره آموزشی به عنوان سرباز تیپ سوم از لشکر 88 زاهدان به جبهه‌های غربی اعزام شد. در بهمن ماه سال ۱۳۶۳ بر اثر اصابت گلوله از ناحیه پا توسط دشمن مجروح شد. پس از گذراندن دوره نقاهت عازم میدان نبرد شد و در سال ۱۳۶۴ برای دومین بار از ناحیه پا و سینه مجروح شد و با توجه به دو بار جراحت از خط مقدم کناره‌گیری نکرد. هنگام اعزام به جبهه‌های حق علیه باطل خانواده خود را برای شهادتش آماده ساخت و از آن‌ها می‌خواست تا دشمنان را شاد نکنند و راهش را با حجاب و نماز و روزه و حمایت رهبر و ملت ادامه دهند. ۱۲ روز مانده به پایان خدمت در سی‌ام فروردین ماه سال 1365 در منطقه سومار پس از ماه‌ها جهاد در راه خدا به آرمان خود که همانا شهادت بود، رسید.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
پدر و مادر عزیزم! دست‌های مهربانتان را از راه دور می‌بوسم. برای رفتن من هرگز اشک نریزید و دشمنان را شاد نکنید. به خواهرانم سفارش می‌نمایم برای نماز و روزه اهمیت خاصی قائل شوید. از رهبر و ملت حمایت کنید. به پدرم بگویید سرافراز شده‌ای. فرزندت را به قرآن و خدا هدیه کرده‌ای. مادرم هرگز غصه مخور و اشک مریز، باید افتخار کنی که توانسته‌ای قدم کوچکی در این راه برداری.
