روایتی از معلمی در رشتخوار که برای علاقه‌اش زمان نمی‌شناسد
به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی از رشتخوار، به مناسبت فرارسیدن هفته معلم به سراغ معلمان ایثارگری رفتیم که از عشق خود به شغل انبیا می‌گوید، خانم زهرا نورمحمدی، آموزگار پایه سوم دبستان رهروان زینب حضرت (س) یکی از این معلمان است.
خانم نورمحمدی که متولد و بزرگ‌شده‌ی روستای احمدآباد آستانه شهرستان رشتخوار است در حال حاضر مشغول تدریس در دبستان زادگاهش است و ۲۳ سال سابقه کار در آموزش‌وپرورش دارد.
وی ۱۰ سال سابقه تدریس در پایه اول ابتدایی را در کارنامه خود دارد، اما امسال به خاطر ناراحتی حنجره مجبور شد به تدریس در پایه سوم بپردازد.
علاقه به‌شدت زیاد خانم نورمحمدی نسبت به شغل آموزگاری از بچگی، آغاز و تبدیل به آرزو برای وی شد و حالا از اینکه به آرزوی بزرگ کودکی خود دست‌یافته، شکرگزار خداوند است.
آموزگار پایه سوم دبستان رهروان حضرت زینب (س) در روستای احمد آباد آستانه رشتخوار در همین رابطه گفت: هر شغلی، سختی‌های خود را دارد، اما من واقعاً با شغل معلمی زندگی می‌کنم، خیلی به کار خود و دانش‌آموزانم علاقه‌مند هستم و وقتی با آن‌ها هستم، روز قشنگی برایم رقم می‌خورد و از آن‌ها انرژی می‌گیرم. خیلی‌ها فکر می‌کنند تدریس و مدرسه، خیلی خسته‌کننده است، اما برای من این‌گونه نیست و من وقتی در حال تدریس هستم، خستگی تمام‌روزم را از یاد می‌برم وتوانم برای ادامه تدریس بیشتر می‌شود.
نورمحمدی افزود: وقتی تشخیص می‌دهم دانش‌آموزانی هستند که به تکرار و تلاش بیشتر برای یادگیری آن‌ها نیاز است در مکان‌های آموزشی مانند کتابخانه و مدرسه بعدازظهرها کلاس را برگزار می‌کنیم، اما گاهی اوقات که به هر دلیلی نمی‌توانیم به مکان‌های آموزشی برویم به خاطر علاقه فراوان دانش‌آموزان به یادگیری، کلاس‌ها را در “خانه” تشکیل می‌دهم.
وی ادامه داد: زمانی که دانش‌آموزان به خانه ما می‌آیند، خیلی خوب در کنار هم به یادگیری و تدریس می‌پردازیم، در این میان خیلی بیشتر از آن‌ها چیزهایی را یاد می‌گیرم و تجربه کسب می‌کنم.
این معلم رشتخواری در ادامه با اشاره به برگزاری کلاس‌های تقویتی در طول سال تصریح کرد: حتی در ماه مبارک رمضان کلاس‌های جبرانی و تقویتی را تعطیل نکردم و وقت را غنیمت می‌شمردم و دوست داشتم بچه‌ها کنارم باشند.
آموزگار پایه سوم دبستان رهروان حضرت زینب (س)، اظهار کرد: شغل آموزگاری عشق می‌خواهد، عاشقی می‌خواهد که انسان بتواند با شغل سخت معلمی، زندگی کند و به این شکل با این شغل آرامش بگیرد.
