به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، نزاکت شعبانی "موسس و مربی آموزشگاه گلپوشان" باوجو پنجاه و هفت سال سن و سه فرزند، همچنان با علاقه و عشق به کار خیاطی و آموزش آن مشغول است و توانسته 37سال این حرفه را در کنار خانواده حفظ کند.
شعبانی میزان علاقه به کارش را اینگونه توصیف می کند: آنقدر به کارم علاقه دارم که حتی مهمانی هم میروم وسایل کارم را با خودم میبرم و فکر میکنم که هیچ وقت از این کار بازنشسته نشوم.
باوجود همه مشغله های کاری که شعبانی داشته اما مراقبت از مادرشوهر نابینا را هم عهده دار بوده و خودش معتقد است با برنامه ریزی توانسته بین کار و زندگی تعادل برقرار کند.
این خانم خیاط از دوران کرونا می گوید:در زمانی که بیماری کرونا در سطح جامعه فراگیر شده بود، آموزش را رها نکردم اما طبق قوانین بهداشتی آن را پیش بردم و در کنار سایر دوختها توانستیم تعدادی ماسک برای هموطنان عزیز بدوزیم.
از ویژگی های شاخص خانم شعبانی ورود به خوابگاه دانشجویی و آموزش جهادی وار به دانشجویان است، که وی از این موضوع اینگونه روایت می کند: با تعدادی از خواهران جهادی در ارتباط بودم و به بنده پیشنهاد آموزش به دانشجویان را دادند، بنده هم از این موضوع استقبال کردم چرا که دانشجویان می توانند این حرفه را یاد بگیرند و از این زمینه برای خودشان کسب درآمد کنند و در ابعاد بزرگتر حتی می توانند تولیدی راه بیاندازند و این مرا خوشحال می کرد که اقدام مثبتی برای رونق زندگی دیگران بردارم و دعای خیری که برای بنده باقی میماند، رضایت بخش است.
شعبانی از انتظاراتش نسبت به مجموعه مسئولین گفت: از مسئولین انتظار داریم که با همت فوق العاده در این سال که به نام جهش تولید با مشارکت مردم است در بحث همسان سازی تسهیلات گام هایی بردارند و برای تولیدکننده رغبت ایجاد شود.
گفتگو با نزاکت شعبانی با بیان خاطره ای از یکی از کارآموزانش پایان یافت: یکی از کارآموزانم دست و بالشان خیلی تنگ بود و بخاطر تعداد فرزند زیاد قصد ترک تحصیل داشت اما من با او صحبت کردم که با همین خیاطی می توانی زندگی ات را بچرخانی حتی برای خودت جهیزیه تهیه کنی و الحمدلله توانستم چرخ خیاطی و مقدماتی را برای او مهیا کنم و این کاراموزی که ناامید بود توانست به خوبی به درآمد برسد و جهیزیه خودش را هم بخرد که برای من بسیار شیرین بود.
