مریم علیاری کارشناس ارشد روانشناسی مدیر و مسئول مرکز مثبت زندگی کد ۴۸ در بخش تنکمان شهرستان نظرآباد است؛ که در ادامه گفتگوی تفصیلی اش را با خبرنگار افتخاری خبرگزاری بسیج از البرز را می‌خوانیم.
انگیزه‌ی شما برای فعالیت در عرصه خدمات دهی در بهزیستی چه بوده است؟
من از اول عاشق کار‌های سخت بودم وخدمت در بهزیستی جز سخت‌ترین کار‌ها است و فقط باید عاشق کار کردن باشید تا در این شغل خسته نشوید.
چرا در این رشته تحصیل کردید؟
رشته‌ی روانشناسی جز رشته‌هایی است که می‌توان به تمام اقشار جامعه کمک کرد و من عاشق کمک کردنم از اینکه بتوانم کاری انجام بدم و از بنده گان خدا خوشحالی بیاد در دلش خوشحالم می‌کند، در واقع ما از خوشحالی آدم‌ها خوشحال‌تر می‌شویم.
موانع حضور شما در این عرصه چه بوده است و آن را چگونه احصا کرده اید؟
پیش‌تر که وارد این کار شدم، نگاه عموم به حضور خانم‌ها در حوزه ترک اعتیاد و فعالیت‌های اجتماعی خیلی جالب نبود پشت سرم خیلی حرفا زده شده بود و خیلی‌ها سعی کردند با صحبت‌هایی من را ناامید و منصرفم کنند ولی من با عشق بیشتری کارم را ادامه دادم، به نظرم پافشاری و عشق به کاری که مطمئنی راهش راه درستی است، سختی‌های راه را هموار می‌کند.
به عنوان مددکار موفق توصیه و پیشنهاد شما برای حضور جوانان در چنین عرصه‌ای چیست؟
مددکاری و روانشناسی آمیخته با تسهیلگری با علم به روز دنیا است و می‌تواند شغل‌های جدید در جامعه را راه اندازی کند، به شرط فرهنگ‌سازی در جامعه و درست کار کردن.
سختی‌های راه را چگونه دیدید و آن را رفع کردید؟
فقط کم نیاوردم، نا امید نشدم و ادامه دادم، به دنبال حل کردن مسائل خلاقیت‌های جدید یاد گرفتم، به نظرم پیچیدگی راه باعث می‌شود آدما خلاقانه مشکلات و مسائل را حل کنند و راه حل‌های جدید‌تر برای حل کردن پیچیدگی‌ها پیدا می‌کنند.
بهترین دوست و رفیق‌ات کیست؟
(بهترین همراه) اول خدا بعد ناهید عزیزم که بدون قضاوت و با همدلی تمام تشویقم کرده وحامیم بوده و خواهد بود.
بدترین خاطره شما چیست؟
وقتی مجبور شدم، کمپ ترک اعتیادی که براش خیلی زحمت کشیده بودم، به خاطر یو سری فشار‌های بیرونی تعطیل کنم.
بهترین خاطره شما چیست؟
افتاحیه کمپ باحضور پرشور مسئولین شهرستان و اعتماد و رضایت مادران و همسرانی که عزیزانشون با بهبودی به آغوش خانواده برمی گشتند و گرفتن مجوز دفتر خدمات مثبت زندگی و آشنایی با جامعه هدف بهزیستی که بهم انگیزه ادامه دادن، داد و هر چند بعد چهار سال هنوز مشکلات و مسائل خاص خودمون را داریم ولی همچنان سرسختانه ادامه می‌دیم.
در پایان؛ کار با معلولین چه سختی‌هایی دارد؟
هرچی هست عشق است، این عزیزان شاید معلول جسمی یا ذهنی باشند ولی روح بزرگی دارند خدمت به این جامعه هدف جز باعشق میسر نمی‌شود و همه‌ی ما در ایرانی آباد عاقبت بخیر شویم.
