اربعین نقطه اتصال عشاق است و کربلا پایگاه قدرتمند مبارزه با ظلم جهانی
خبرگزاری بسیج _ «امیرمحمد نیک‌آمال» در یادداشتی با موضوع اربعین، به بیان حال و هوای موجود در کربلای معلی در اربعین سال ۱۴۰۳ هجری شمسی پرداخت. متن این یادداشت به شرح زیر است:
اربعین است... می نویسم از لشکر حسین بن علی علیه السلام که بعد از هزار و چهارصد سال با فطرتی پاک و قلبی پر از ایمان و نور به سوی قبله عاشقی سرزمین کربلا عازم هستند.
لشکری که شعارشان حمایت از مظلومین جهان و پرچمشان استغاثه برای ظهور منجی بشریت حضرت مهدی موعود ارواحناه فداست.
آری در راه افرادی را دیدم که قدمهایشان در مسیر اباعبدالله الحسین علیه السلام را نذر ظهور حضرت حجت (عج) می کنند.
افرادی را دیدم که تمام زندگی‌شان را عاشقانه فدای راه امام حسین علیه السلام و زوار ایشان می نمایند؛
افرادی را دیدم که در دل‌هایشان عشق و محبت امام حسین علیه السلام و در دیده شان اشک برای ظهور منجی عالم بشریت است.
افراد منتقمی را دیدم که آماده نبرد با ظلم جهانی هستند؛ و آری چه درست بیان کرد آن بزرگی که عنوان کرد «لشکر حسین علیه‌السلام لشکر قدس است».
اربعین نقطه اتصال عشاق است و کربلا پایگاه قدرتمند مبارزه با ظلم جهانی و خونخواهی کودکان مظلوم جهان است؛ بی شک این مسیر پایان فصل خزان و آغاز بهار مهدوی است؛ بی شک این مسیر نقطه عطف جهانی برای پذیرش و تعلیم همگانی و زمینه سازی ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد.
اربعین حسینی، آینه باز و تابنده آن حماسه ها و باورهاست.
مگر می توان در جای جای این دفتر خونین و تاریخ زرّین، جز حماسه و کرامت یافت؟ هر قدم و هر عمل حسین بن علی(ع) و یاران او و وارثان راهش و پیام رسانان خونش، حماسه ای ماندگار است.
حسین علیه السلام معلم حماسه و آموزگار سروری و اسوه خداجویی و شهادت طلبی است.کربلای او جلوه‌گاه حقیقت است و اربعین او، بازگشایی همان کتاب جاوید، که سطر سطرش بیدارگر و الهام بخش است.
چهل روز گذشت.. .. در آن غروب خون آلود، هنگامی که خنجر شقاوت ها و نامردی ها، گلوی آخرین مبارز را درید، آن گاه که زنان و فرزندان داغ‌دیده در میان رقص شعله های آتش خیمه هایشان، به سوگ مردان در خون غلتیده خود نشسته بودند، دشمن به جشن و سرور ایستاد، خیابان ها و کاخ ها را برای جشن ها مهیا ساخت و به انتظار ماند تا در میان دل های چون لاله پرخون اسیران، به برپایی جشنی تمسخرآمیز بپردازد.
اما زینب(سلام الله علیها)، این ستون پابرجای کاروان اسرا، همه چیز را به گونه ای دیگر رقم زد. به راستی چه کسی می داند چگونه زینب(سلام الله علیها) با وجود سنگینی کوهی از مصیبت ها بر شانه هایش، بغض غم ها را فرو داد و قدم بر قله رفیع عزت و آزادگی گذاشت.
با سخنان زینب (سلام الله علیها)، کربلا به بلوغ رسید و خون شهدا جوشید، و جوشید تا آن جویبار خونی که در غریبانه ترین حالت ممکن بر زمین جاری شده بود، در اربعین حسینی، رودی خروشان شد.
چهل روز بود که یزیدیان جز رسوایی و بدنامی چیزی ندیده بودند و بزم و شادی شان آلوده به شرم و ندامت شده بود. چهل روز بود که درخت اسلام ریشه در خون شهدا، استوارتر و راسخ تر از همیشه، به سوی فلک قد می کشید. چهل روز بود.
اربعین آمده است؛ همراه سپاه پیروز افتخار و وارثان خون و روشنی؛ اربعین که می آید، باید از زینب (سلام الله علیها) گفت؛ از حاصل زخم ها و نمازهای نشسته ای که هنوز او را به یاد دارند.
«اربعین» نگاهی مجدد به عاشوراست و مروری دوباره بر مضامین بلند خطبه های آتشین عقیله بنی هاشم زینب کبری علیها السلام و اسیر آزادی بخش حضرت سجاد علیه السلام.
و اما عاشقانی که به هر دلیلی نتوانستید عازم این سفر عظیم شوید، نگویید جا مانده‌ایم! کسی که قلب و روحش رفته جامانده نیست؛ جامانده کسی است که عشق و شور و طلب زیارت اربعین به ذهنش هم نمی‌رسد و علاقه‌ای ندارد. اگر به هر دلیلی اشتیاق رفتن هست و شرایطش نیست، خیری بوده و ثواب نیت را برده‌اید. شاکر باشید و نگویید جامانده ایم.
