به گزارش خبرگزاری بسیج، چند سطری برایت می‌نویسم تا بگویم از مشکلاتت بی خبر نیستم جنگلبان!. من خوب می‌شناسمت که از بین رفتن جنگل و طبیعت در نزد تو چه طعم تلخ و دشواری دارد. من نیک می‌دانم که وقتی زبانه‌های آتش جنگل را فرا می‌گیرد، آرام و قرار نداری و از جان و سلامتی خود می‌گذری تا از نابودی و تخریب سرمایه‌های طبیعی حفاظت کنی.
آری، جنگلبان که باشی یعنی اینکه عاشق طبیعتی، یعنی اینکه شغل و پیشه ات در انس با طبیعت عجین شده است و روزگارات را وقف طبیعت کرده‌ای و مخاطرات این راه را با جان و دل خریدار شده ای..
مقابله با قاچاقچیان چوب، مواجه با تبر و اره به دستانی که مرگ درختان را رقم می‌زنند، مبارزه با آتشی که بر جان مرتع و جنگل می‌افتد، نبرد با آفات و امراضی که حیات جنگل را نشانه می‌گیرد تنها بخش کوچکی از زندگی روزمره توست، جنگلبان!
تو را چه بنامم جنگلبان! تو با فداکاری، بی باکانه و جسورانه به دل خطرات می‌زنی و قامت خود را می‌شکنی تا قامت هیچ درختی خم نشود و بر زمین نیفتد و یا فدایی طمع بشریت نشود.
جنگلبان، توعاشق و جانثار جنگلی. تو گرما و سرما از پا نمی‌شناسی و شب و روز برایت معنا ندارد. وقتی خورشید غروب می‌کند و شب از فرط خستگی روز به خوابی طولانی فرو می‌رود تو بیداری و بدون چشم داشتی به ماموریت خود در دل جنگل‌ها ادامه می‌دهی.
نیک می‌دانم که تو امروز با حداقل امکانات دفاعی به حفاظت از جنگل‌ها می‌پردازی و گاهی در این مسیر ضرب و شتم و گاهی نیز با از دست دادن جان خود اهل خانه را عزدار و سیاه پوش می‌کنی.
هنوز حادثه دلخراش حریق جنگل‌ها در فیروز آباد فارس از یاد‌ها نرفته است. هنوز داغ جانثاران خانواده بهزادی که جان عزیزشان را برای نجات جنگل‌های زاگرس از دست داده اند به سردی نگراییده است. هنوز فداکاری و خاطرات از جان گذشتگی اسماعیل کریمی در روستای «کانی گشه» کامیاران در استان کردستان که داغی دیگر بر دل علاقه‌مندان و دوستداران طبیعت گذاشت از یاد‌ها نرفته است، اما این بار خبر باز هم کوتاه بود؛ «مصطفی عبدالهی برای نجات درختان زاگرس در بام خرم آباد پروانه وار در آتش سوخت تا نگذارد جنگل بسوزد.»
آری مرگ جنگلبان در جنگل پایان قصه پرغصه ما نبود، زیرا عبدالهی نیز رفت پیش اسماعیل کریمی تا یک عمر دلواپسی‌های خود را با او تقسیم کند. او سوخت تا دلمان نیز بسوزد. بله بسوزد برای خیلی از نداشته ها، برای خیلی ازکمبودها، برای بسیاری از امکانات و تجهیزاتی که باشد و نیست و بسوزد برای چندماه حقوق معوقه جنگلبان ها.
مصطفی عبدالهی نه اولین جنگلبانی است که جان عزیزش را برای منابع طبیعی فدا کرد و نه آخرین آن خواهد بود. اما سوال این است که جنگلبان مظلوم منابع طبیعی در این شرایط سخت و طاقت فرسای اقتصادی تا کی با پایین‌ترین میزان دریافتی و بدون برخورداری از کوچکترین ابزار مقاومتی و حمایت‌های قانونی در برابرحریق، در برابر سودجویان و دست اندازان به منابع طبیعی کشور ایستادگی و مقاومت کند؟!
ابوالفضل صیادجو
فعال رسانه‌ای و عضو هیئت رئیسه شورای هماهنگی روابط عمومی‌های استان سمنان و مدیر روابط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان
