روزه، تمرین اطاعت پذیری مخلوق از خالق است
به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی، صیام در تغيير منش و شخصیت انسان در قالب بازداري از رفتارهاي منفي و ترغیب به رفتارهاي بهنجار نقش دارد. كسي كه ماه رمضان را روزه ميگيرد و در آن از ارتكاب گناه و اخلاق زشت اجتناب ميكند به واسطه ترك لذايذ مشروع و گناهان، قلبش صيقلي و پاك مي‌شود و از یاد غير خدا فارغ گشته و براي افاضات ذات ربوبي آماده می‌گردد.
امام صادق (ع) در مورد آثار روزه مي‌فرمايد: «روزه موجب پاكي اعضا و جوارح، بازسازي ظاهر و باطن و شكرگزاري بر نعمت‌های الهي، احسان به فقرا، تضرع و خشوع و گریه زياد و... مي‌شود».
پس می‌توان گفت: فلسفه روزه دستيابي به سجاياي اخلاقي و خصلت‌های انساني است؛ زیرا انسان را از تمايلات و جاذبههاي شیطانی، بازداشته و خلق‌وخوی الهي را در او احیاء ميكند.
در واقع صیام بنده را در مسیر تقوی قرار می‌دهد. اميرالمؤمنين در خطبه 198 نهج‌البلاغه در مورد تقوا مي‌فرمايد: همانا تقوا داروي شفابخش بيماري قلب‌های شما و روشنگر كوري دل‌ها و شفابخش بيماري بدن‌ها و اصلاح‌کننده فساد سينهها و پاک‌کننده آلودگي‌هاي نفس و جلادهنده پردههاي ديدگان و آرامش‌بخش اضطراب‌های دروني و روشن‌کننده تاريكي‌هاي شماست.
حضرت در این خطبه، تهذیب نفس را به‌عنوان یکی از دستاوردهای روزه ذکر کرده است. قرآن نفس اماره را عامل سقوط انسان می‌داند و می‌فرماید: وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوء زیرا تا زماني كه انسان اسير دلبستگي هاي نفساني خود باشد، درمسیر سعادت و رستگاري قرار نمی گیرد و در اثر رذايل اخلاقي و ناهنجاري هاي روحي چون خودپرستي، كينه، حسد و... به نازل ترين مراتب انساني سقوط مي‌کند.
روزه دو وجه دارد، صورت باطنی و ظاهری. امام علي (ع) دراین‌رابطه می‌فرماید: «صوم الجسد الامساك عن الاغذيه ... و صوم النفس امساك الحواس الخمس عن سائر المئاثم و خلو القلب من جميع اسباب الشر» روزه جسم، خودداري از غذا و روزه روح، خودداري حواس پنج‌گانه از گناهان و خالي بودن قلب، از همه عوامل بدي است.
