خطبه شماره ۱۲ نهج‌البلاغه
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، نهج‌البلاغه، پس از قرآن، گنجینه‌ای بی‌بدیل از حکمت، معرفت و بلاغت است؛ سخنانی از امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که دل را بیدار، عقل را روشن و روح را استوار می‌سازد.
در این بخش، هر روز فراز کوتاهی از یکی از خطبه‌های این اثر جاودان را مرور می‌کنیم؛ سخنانی که فراتر از زمان و مکان، همچنان راهگشای انسان امروز است.
خطبه شماره ۱۲:
اءَ هَوى اءَخِیکَ مَعَنَا؟ فَقَالَ: نَعَمْ، قَالَ: فَقَدْ شَهِدَنَا، وَ لَقَدْ شَهِدَنَا فِی عَسْکَرِنَا هَذَا اءَقْوَامٌ فِی اءَصْلاَبِ الرِّجَالِ وَ اءَرْحَامِ النِّسَاءِ، سَیَرْعَفُ بِهِمُ الزَّمَانُ وَ یَقْوى بِهِمُ الْإِیمَانُ.
ترجمه خطبه شماره ۱۲:
پس همراه ما بوده است و ما در این سپاه خود مردمی را دیدیم که هنوز در صلب مردان و زهدان زنان هستند، روزگار آنها را، چون خونی که به ناگاه از بینی گشاده گردد، بیرون آورد و دین به آنها نیرو گیرد.
انتهای خبر/
