از دیار همدان تا افق عاشورا؛ پرواز فرمانده‌ای از تبار حسین(ع)
به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، دارالمومنین و دارالمجاهدین همدان میزبان فرمانده‌ای از تبار حسین(ع) بود که با حضور باشکوه مردم این دیار بدرقه شد.
ای وطن! امروز یکی از ستاره‌هایت به آسمان پر کشید؛
سردار ما رفت. همان که روزی در آتش و خون دفاع مقدس، قامت رشیدش را سپرِ گلوله‌ها کرد؛ همان که در طوفان روزهای نبرد، نامش آرامش دل رزمندگان بود؛ فرمانده فهیم، مخلص و مرد میدان قرارگاه راهبردی خاتم‌الانبیاء، بار دیگر دل‌های عاشقان انقلاب و جبهه مقاومت را در سوگ نشاند. همان علی شادمانی که همیشه در خط مقدم بود، چه در خوزستان و کردستان، چه در سوریه و در امتداد مقاومت.
این سردار رشید اسلام، فرزند مؤمن و برومند دیار همدان، از آغازین روزهای تجاوز دشمن بعثی، لباس جهاد بر تن کرد و در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، از جنوب آفتاب‌سوخته تا غرب کوهستانی کشور، حضور پرصلابت داشت. خاطراتی که از او در فکه، شلمچه و ارتفاعات سرد و سخت کردستان بر جای مانده، روایتی صادقانه از فرماندهی مردی‌ست که با تمام وجود، به تکلیف الهی خود باور داشت.
اما مأموریت علی شادمانی، تنها در سال‌های دفاع مقدس خلاصه نشد. او از همان نسل فرماندهانی بود که آتش جنگ را با گوشت و پوست و استخوان درک کردند و پس از آن، در میدان‌های تازه‌تر، مقابل تهدیدهای نوین دشمن ایستادند. در کسوت فرمانده قرارگاه راهبردی خاتم‌الانبیاء، نقشی مؤثر در انسجام دفاعی کشور، مقابله با تروریسم، صهیونیسم و حمایت از جبهه مقاومت ایفا کرد؛ با همان روحیه‌ای که برگرفته از مکتب امام حسین (ع) بود.
او سرباز ولایت بود و عاشق حسین(ع)؛ در میدان، رزمنده‌ای جسور و در خلوت، عارفی خالص. شهادت او، امتداد همان راهی‌ست که سال‌ها پیش با فریاد «هل من ناصر ینصرنی»، آغاز شده بود؛ راهی که در آن، تنها عاشقان صادق، پای تا به آخر می‌مانند و سر در راه می‌نهند.
امروز، با شهادت سردار سپهبد علی شادمانی، نه تنها ملت ایران که جبهه مقاومت در سراسر منطقه، یکی از ستون‌های استوار خود را از دست داده است. اما بی‌شک خون پاک او، نهال‌هایی خواهد رویاند که ریشه در خاک غیرت دارند و شاخه در آسمان عزت می‌کشند.
همدان، امروز به خود می‌بالد که فرزندی چون او در دامان غیرتش بالید؛ سرداری که نامش با ایمان، تدبیر، فداکاری و سربازی ولایت گره خورده است.
شهادت او، نه پایان، بلکه آغاز فصلی تازه از حیات طیبه مردی بود که عمرش را صرف سربازی کرد و سرانجام، پاداش خونِ دل‌ها و رنج‌ها را با لبیک به دعوت الهی گرفت. بی‌تردید، خون مطهر او، همچون خون شهیدان عاشورایی، زنده‌کننده روح مقاومت در دل نسل‌ها خواهد بود.
سلام بر تو، سردار شهید سپهبد علی شادمانی.
سلام بر سال‌های مجاهدتت در کوه و دشت و خاکریز.
سلام بر اخلاصت و بر بغضی که هرگز از مظلومان عالم غافل نماند.
و سلام بر پروازت، که از خاک همدان آغاز و به افلاک کربلای حقیقت رسید.
راهت پر رهرو، نامت ماندگار و خونت، نشانه‌ای جاودان از وفاداری به دین، وطن و ولایت باد.
یادداشت از: سعیده کیانپور
انتهای پیام/
